عبدالقدیر یلمه

تلفظ یکی از بخش های مهم، در یادگیری هر زبانی محسوب می شود. قطعاً بدون توانایی کافی در تلفظ، حتی در صورت داشتن دانش واژگانی، دستوری و دیگر مهارت های زبانی، امکان ارتباط و تفهیم و تفاهم حاصل نخواهد شد. کیفیت تلفظ حروف و جملات می تواند نقش مهمی در درک شنیداری طرفین داشته باشد. عدم توانایی تلفظ، خصوصاً در بزرگسالان، با تداخل قوانین آوایی زبان اول به صورت لهجه زبان مادری، آشکار می گردد. این مسأله، نشان دهنده مشکل اصلی و توانایی پایین فرد را نشان می دهد. مسأله اصلی اینکه، آموزش تلفظ در یادگیری زبان بعنوان یک مهارت محسوب می شود. مهارت تلفظ و مهارت های زبانی مکمل یکدیگرند. در واقع هدف پژوهش این است که اهمیت آموزش تلفظ را در یادگیری زبان نشان دهد. روش جمع آوری اطلاعات، به صورت اسنادی و استفاده از منابع کتابخانه ای بر پایه تحلیل کیفی انجام شده است. یافته ها نشان می دهد، به علت پیچیدگی ماهیت تلفظ، بسیاری از معلمان به راحتی از کنار آموزش تلفظ می گذرند؛ یا کمتر به آن می پردازند. نپرداختن به آموزش درست تلفظ و آواهای زبان برای زبان آموزان خارجی و حتی دانش آموزان بومی، با گذشت زمان، واژه ها بصورت غلط در ذهن شان تثبیت می گردد. آموزش درست تلفظ در فهم و درک تعامل افراد، نقش اساسی دارد. کسب مهارت تلفظ، به همراه کتاب های آموزشی مهارت های زبانی، امکانپذیر است. آموزش مهارت های شنیدن، گفتگو کردن، خواندن و نوشتن، از راهکارهای آموزش تلفظ محسوب می شود. در این خصوص با تحلیل کیفی و زبان شناختی نظریه های آموزش زبان، یافته هایی که بیشتر کاربردی تر هستند برای آموزش تلفظ، پیشنهاد گردیده است.