حدیثه غفاریان

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شفقت بر کنترل عواطف ( اضطراب، خلق افسرده، خشم،عاطفه مثبت) دانش آموان دختر شهر اصفهان بود. روش مورد استفاده در این پژوهش، نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش 16522 دانش آموز دختر 13تا16 ساله در سال 1394- 1395 بودند. به همین منظور 30 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند و گروه آزمایش در 8 جلسه، آموزش مبتنی بر شفقت(گیلبرت،2009) را دریافت کردند. شرکت کنندگان مقیاس کنترل عواطف (ویلیامز و همکاران ،1997) را پیش از مداخله، پس از آن و یک ماه بعد از آن (مطالعه پیگیری) پاسخ دادند. نتایج حاصل ازتحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری نشان داد آموزش مبتنی بر شفقت بر کنترل عواطف ( اضطراب، خلق افسرده، خشم،عاطفه مثبت) دانش آموزان دختر اثر معنی داری دارد( 05/0p < ). این نتیجه در دوره پیگیری نیز تداوم یافته بود( 05/0p < ). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت آموزش مبتنی بر شفقت باعث افزایش کنترل عواطف( اضطراب، خلق افسرده، خشم،عاطفه مثبت) دانش آموان دختر است.بنابراین از این مداخله می توان برای بهبود وضعیت روانشناختی و کنترل عواطف دانش آموزان استفاده نمود.