فائزه اکبرزاده فرخانی

تزئینات معماری اسلامی در میان شاخه های گوناگون هنر، دارای جایگاه خاصی است. آثار بجا مانده از هنرهای تزئینی در ابنیه های اسلامی، مخصوصا اماکن مذهبی، نظیر مساجد و بقاع متبرکه، دارای ویژگی های منحصر به فرد و تجسمی هستند. بقعه امامزاده سلطان ابراهیم(ع) در شهرستان قوچان یکی از نمونه های زیبای هنر اسلامی است که اصل بنای آن مربوط به دوران سلطان محمد خوارزمشاه می باشد. این نوشتار با رویکردی توصیفی – تحلیلی و با طرح این سوال که دلیل اهمیت معماری و جایگاه هنر در این بنا چگونه بوده است. به بررسی ابعاد مختلف آن می پردازد. مقاله ضمن بررسی زیبایی ها و نقش های تزئینی موجود در این بقعه که به انواع خطوط و کتیبه ها آراسته شده است به توضیح در مورد اهمیت معماری به کار رفته در بنا می پردازد و با بررسی معماری اجزای مختلف بنا کوشیده است تا جایگاه هنر و زیبایی این بقعه در معماری اسلامی در این دوره را توضیح داده شود.