اسدالله خدیوى

هدف پژوهش حاضر 5 تعیین و اولویت بندى روش هاى مناسب تدریس دوزبانه و تاثیر این روش ها بر پیشرفت تحصیلى دانش آموزان بوده است. جامعه آمارى پژوهش شامل 100 نفر از متخصصان مرتبط با گروه علوم تربیتی از جمله اساتید برنامه ریزی درسی، مدیریت آموزشی، روان شناسی تربیتی، آموزش زبان انگلیسی و نیز کلیه دانش آموزان پسر 89 بوده است. براى انتخاب اساتید از روش - اول ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلى 90 تمام شمارى استفاده شد و براى انتخاب دانش آموزان با استفاده از روش خوشه ای چند مرحله اى، ده کلاس و 271 نفر دانش آموز انتخاب شد. در انجام پژوهش از روش توصیفی  پیمایشی و نیمه تجربی استفاده گردید. با توجه به پیشینه پژوهش سه روش تدریس انتقالى، غوطه ورسازى و دوسویه در کشورهاى مختلف بیشترین کاربرد را دارند. الفاى کرونباخ تک t 0 به دست آمد. بر اساس آزمون / 0 و 80 /72 ،0/ پرسش نامه سه روش فوق به ترتیب 75 نمونه و فریدمن روش هاى تدریس دوسویه و غوطه ورسازى از دیدگاه اساتید مورد تایید قرار گرفته بود، این دو روش به صورت نیمه تجربى بین دو گروه اجرا گردید. گروه اول با استراتژى هاى روش تدریس غوطه ورسازى و گروه دوم با استراتژى هاى روش دوسویه آموزش دیدند.. یافته هاى ما نشان داد که پیشرفت دانش آموزان آموزش دیده با روش 4 دوسویه در درس علوم از دانش آموزان آموزش دیده با روش غوطه ورسازى بیشتر است.  پیشرفت تحصیلى دانش آموزان آموزش دیده با روش دوسویه در دروس ریاضى و بنویسیم با دانش آموزان آموزش دیده با روش غوطه ورسازى از نظر آمارى معنا دار نبود.