ظهیر علی مرادی

تمرکززدایی از جمله اقدام های مؤثر بر توسعه کشورهاست، در این راستا قوانین بالادستی در جمهوری اسلامی ایران نیز بر این امر در سطح استان ها تأکید دارند. در این پژوهش استقرار حکومت خودگردان محلی در استان ها به دلیل انطباق با قانون اساسی در حفظ یکپارچگی حاکمیت نظام و تحقق اهداف چشم انداز جمهوری اسلامی ایران، به عنوان الگوی تمرکززدایی در نظر گرفته شده است. با توجه به اینکه اجرای سیاست های تمرکززدایی در استان ها به دلیل راهبردهای نامناسب با مشکلات متعددی روبه رو بوده است، ازاین رو هدف پژوهش حاضر، ارائه راهبردهای مناسب برای استقرار حکومت خودگردان محلی در استان ها براساس مدل تحلیل استراتژیک سوات است. مصاحبه هایی که با 16 خبره به روش تحلیل محتوای جهت دار، از مجموع 1258 کد اولیه انجام گرفت، 15 قوت و 33 ضعف در قالب پنج مقوله هویت قانونی، مردم سالاری، وظایف حکومتی، اختیارات تصمیم گیری و سازمان های عمومی و 18 فرصت و 17 تهدید در قالب سه مقوله اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شناسایی شدند. با وزن دهی و رتبه بندی قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها از طریق ابزار پرسشنامه، موقعیت راهبردی خودگردانی استان ها در منطقه محافظه کاری قرار گرفت. در نهایت از میان 64 راهبرد تدوین شده، 10 راهبرد اصلی بر اساس امتیاز عوامل داخلی و خارجی انتخاب شدند.