هانیه رنجبر

در این پژوهش مدل بهینه سازی فواصل بازرسی، برای یک سیستم دو مؤلفه ای با وابستگی خرابی ارائه شده است. در این مدل خرابی های مؤلفه اول از نوع نرم و خرابی های مؤلفه دوم از نوع سخت هستند. هر خرابی نرم مؤلفه اول تأثیری بر مؤلفه دوم ندارد؛ اما هر خرابی سخت مؤلفه دوم باعث ایجاد شوک روی مؤلفه اول شده و نرخ خرابی آن را افزایش می دهد. خرابی نرم مؤلفه اول در زمان وقوع قابل شناسایی نیست و در زمان بازرسی های پیشگیرانه مشخص می شود. این مؤلفه در فواصل زمانی معینی بازرسی شده و در صورت خرابی، تعمیر می شود. از آنجا که خرابی نرم مؤلفه اول موجب افزایش هزینه های عملیاتی می شود، در این پژوهش برای نخستین بار قرار است علاوه بر بازرسی های دوره ای آن، هنگام وقوع خرابی سخت مؤلفه دوم، مؤلفه اول نیز بازرسی شود. با استفاده از مدل ارائه شده که در آن متوسط مجموع هزینه های بازرسی، تعمیر و هزینه ی جریمه ناشی از تأخیر در شناسایی خرابی های نرم، حداقل می شود، فاصله زمانی بهینه بین بازرسی های متوالی سیستم در یک افق زمانی محدود تعیین می شود. برای بررسی عملکرد و کارآمدی مدل با استفاده از مثال عددی موجود در ادبیات موضوع، مدل حل شده و با استفاده از تحلیل حساسیت اعتبار مدل سنجیده شده است.