جواد جرنگیان

درام یکی از شگردهای بیانی در شعر عربی و فارسی است. رواج این شیوه از بیان در میان شاعران عرب و ایرانی، به تأثیرپذیری آنها از ادبیات و فلسفه یونان بازمی گردد. ترجمه آثار یونانی و حضور اندیشه آنان در میان ادبای عرب و ایرانی، از اسباب گسترش این شیوه از بیان است. ابونواس و ناصرخسرو، دو شاعر ایرانی تبارند که یکی به زبان عربی و دیگری به زبان فارسی شعر می سرودند. این دو اگرچه در زمان، جغرافیا و چگونگی زیست و عقیده، با هم بسیار متفاوت اند، در سرودن اشعار ستیزوار دراماتیکی در زمره پیشروان این گونه از بیان به شمار می آیند. آنان کشمکش های عصر خود را در اشعار خویش بازمی تابانند. نوشتار حاضر با استفاده از روش تطبیقی به بررسی و نقد سروده های دراماتیکی ابونواس و ناصرخسرو می پردازد و دستاورد پژوهش نشان می دهد که در اشعار هر دو گوینده، برخی از انواع درام (افقی، عمودی و دینامیکی) مشهود است.

الأسلوبیه تسعی إلی تحلیل النص الأدبی، لاستخلاص أهم العناصر المکونه لأدبیه الأدب؛ إذ تجعل النص الأدبی منطلقها الأساس؛ أی أن الأسلوبیه تنطلق من النص لتصب فی النص أو قراءه النص بالنص ذاته. یهدف هذا البحث خلال المنهج التوصیفی- التحلیلی إلی دراسه قصائد الأدیبه الجزائریه أحلام مستغانمی باعتبارها من أبرز أقطاب الحرکه الأدبیه فی الجزائر دراسه أسلوبیه، متناولاً المستوی الصوتی، والترکیبی والفکری. واختار من قصائدها نموذجاً: «لفرط ما کتبتنی» و«تحدّی» و«أن لهذا القلب أن ینسحب».