سهیلا سپهوندی

مقدمه: ناباروری، و به دنبال آن استفاده از روش های درمانی نوین، هر دو با مشكلات روان شناختی و خلقی متعددی همچون افسردگی، اضطراب و در نتیجه كاهش كیفیت زندگی همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی كارآمدی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر عملكردهای عاطفی و كیفیت زندگی زنان باردار تحت لقاح آزمایشگاهی بود. روش: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل) بود. جامعه آماری شامل زنان باردار تحثت لقاح آزمایشگاهی شهر مشهد در سال 1397 بود كه تعداد 30 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و كنترل جایگزین شدند. در این پژوهش جهت اندازه گیری عملكرد عاطفی از پرسشنامه های افسردگی بك (BDI-II) و اضطراب بك (BAI) و برای اندازه گیری كیفیت زندگی از فرم كوتاه پرسشنامه كیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده گردید. پس از تشكیل گروه های نمونه، مداخله درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا گردید. یافته ها: نتایج نشان داد كه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث بهبود عملكرد عاطفی و افزایش كیفیت زندگی زنان باردار شده است. نتیجه گیری: استفاده از مداخلات روان شناختی به ویژه درمان پذیرش و تعهد با كاهش شدید آسیب های روان شناختی ناشی از ناباروری و همراه است كه می توان از آن به عنوان روشی سودمند بهره گرفت.