خدیجه جاسمی

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر روش حل مسأله به صورت کارگروهی بر توانایی حل مسأله اجتماعی بود. این تحقیق از لحاظ هدف پژوهش کاربردی و از نطر اجرا شبه آزمایشی از نوع گروه های پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان پایه چهارم مقطع ابتدایی شهرستان سنقر بود که از میان آنها تعداد 50 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد، ابزارهای مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه توانایی حل مسأله اجتماعی بود. برای تحلیل داده ها ازشاخصه های آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و برای پاسخگویی به فرضیه ها ازآزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که نمرات پس آزمون حل مسئله اجتماعی، بین اثر دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی دار وجود ندارد.

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر روش حل مسأله گروهی بر پیشرفت تحصیلی در درس مطالعات اجتماعی انجام گرفته است. این تحقیق از نظر هدف تحقیق کاربردی و از نظر اجرا شبه آزمایشی از نوع گروه های پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان چایه چهارم ابتدایی شهرستان سنقر بود که از میان آن ها 50 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد، ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه پیشرفت درسی مطالعات اجتماعی بود. برای تحلیل داده ها از شاخصه های آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار و برای پاسخگویی به فرضیه از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که میانگین نمرات پس آزمون پیشرفت تحصیلی به شکل معناداری در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل است.

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه بین یادگیری خود راهبر با یادگیری الکترونیکی دانشجویان در دوران اپیدمی ویروس کرونا انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور کرمانشاه می باشد که حجم نمونه در این پژوهش 226 نفر بوده و برای گزینش آن ها از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه یادگیری خودراهبر فیشر و همکاران (2001) و پرسشنامه استاندارد آمادگی یادگیری الکترونیکی واتنیز (2004) بودند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی برای پی بردن به میزان مشارکت گروه های مختلف تحصیلی وزنان و مردان و آمار استنباطی ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل واریانس استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین یادگیری خود راهبر و یادگیری الکترونیکی رابطه معنی داری وجود دارد. در ادامه نتایج پژوهش نشان داد که میزان یادگیری خود راهبر در میان گروه زنان و مردان و همچنین در گروه های مختلف تحصیلی جامعه ی ما تفاوت معنی داری ندارد.

هدف از این پژوهش بررسی نقش جهت گیریهدف بر خودکارآمدی خلاق دانشآموزان مقطع ابتدایی شهرستان اسلام آباد بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشآموزان دختر کلاس ششم ابتدایی شهرستان اسلام آباد در سال تحصیلی 99-98 بود؛ که با روش نمونهگیری خوشهای تعداد100نفر از آنان انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پژوهش پرسشنامه های خودکارآمدی خلاق، جهت گیری هدف بود. جهت تحلیل دادهها از روش آماری رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودکارآمدی خلاق و جهت گیری هدف رابطه وجود دارد و از مؤلفه های جهت گیری هدف، مؤلفه هدف عملکردگریز، خودکارآمدی خلاق را پیش بینی میکند.