مسعود صیامی

هدف این پژوهش، ارائه ی یک مدل ساختاری برای نشان دادن روابط ساختاری بین میزان استفاده از تلفن همراه و درگیری تحصیلی با نقش میانجیگری توجه در دانشجویان دانشگاه بیرجند بود. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانشجویان کارشناسی مشغول به تحصیل دانشگاه بیرجند در سال تحصیلی 95-1394 بودند. حجم کل جامعه آماری متشکل از 6637 نفر بود. نمونه ی این پژوهش 200 نفر از دانشجویان طبق حداقل حجم نمونه در مدل یابی بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر، پرسشنامه ی اعتیاد به تلفن همراه جعفرزاده (1391)، پرسشنامه درگیری اسچوفیلی و همکاران (1996) و آزمون فراخنای اعداد معکوس وکسلر بود. داده ها با تحلیل مسیر آزمون شد. یافته ها نشان داد که افزایش میزان استفاده از تلفن همراه بر دامنه ی توجه دانشجویان تأثیر منفی دارد. به عبارتی دیگر میزان توجه و درگیری تحصیلی دانشجویان با افزایش میزان استفاده از تلفن همراه کاهش پیدا می کند. این یافته ه ا ض رورت توجه جدی مس ئولین را ب ه رواج روزاف زون اس تفاده از تلف ن هم راه و پیامدهای منفی آن نشان می دهد. به نظر می رسد میزان استفاده از تلفن همراه می تواند پیش بینی کننده ی خوبی برای درگیری تحصیلی دانشجویان باشد.