زینب اسماعیلی بجدنی

پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر وجود عامل آموزشی متحرک در چند رسانه ای ها بر یادگیری و یادداری دانش آموزان صورت گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال سوم راهنمایی منطقه ۴ ناحیه ۶ شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۶۰ نفر از دانش آموزان انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. قبل از اجرای آموزش بر روی دانش آموزان هر دو گروه پیش آزمون مربوط به محتوای آموزشی اجرا شد. به منظور ارائه آموزش، گروه آزمایش طی ۴ جلسه آموزشی از طریق چندرسانه ای مبتنی بر عامل آموزشی محقق ساخته آموزش دیدند و گروه کنترل به دوراز متغیر مستقل نگاه داشته شد. در پایان، پس آزمون یادگیری و یادداری به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه یادگیری محقق ساخته و پرسشنامه یادداری موازی با آزمون یادگیری بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها پژوهش از شاخص های آماری توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، انحراف معیار) و استنباطی (کوواریانس) استفاده شده است. به طورکلی نتایج به دست آمده حاکی از این بود که عامل آموزشی متحرک در چندرسانه ای باعث افزایش یادگیری و یادداری در دانش آموزان شده است؛ بنابراین، نتایج این پژوهش بیانگر نقش مؤثر چندرسانه ای مبتنی بر عامل آموزشی متحرک در افزایش یادگیری و یادداری دانش آموزان بود.