مریم موسی رضایی

بر این مبنا در مقاله ی فرارو با بهره گیری از مدل اکولوژیکی توریسم و استعانت از مطالعات کتابخانه ای- اسنادی و پیمایشی؛ نخست توان اکولوژیکی پهنه ی جغرافیایی استان چهارمحال و بختیاری در محیط GIS مشخص شده، سپس میزان تطبیق کانونهای گردشگری موجود و ثبت شده در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با بستر مکانی استقرار هر یک به لحاظ ارزش بوم شناختی تعیین و سرانجام بر اساس توان سرزمین تأسیسات، تجهیزات و امکانات زیر بنایی و روبنایی لازم با ارائه ی اولویّت اجرایی هر یک جهت شفاف سازی و تضمین نسبی روند سرمایه گذاری در قلمرو تحقیق مشخص شده است.

امروزه گردشگری بالاخص گردشگری روستایی به عنوان یکی از منابع مهم اقتصادی عاملی است موثر در توسعه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جوامع و اجتماعات انسانی. بر این مبنا استان چهار محال وبختیاری و به ویژه سکونتگاههای روستایی واقع در شهرستان کوهرنگ ، با داشتن جاذبه های بسیار و موقعیت جغرافیایی ممتاز می تواند به عنوان قطبی توانمند در زمینه ی جذب گردشگران داخلی و خارجی ایفای نقش نماید. یافته های مقاله ی حاضر که با هدف بررسی نقش گردشگری روستایی برارتقاء شاخصهای توسعه در یکی از شهرستانهای استان مذکور (نقاط روستایی شیخ علیخان و چمن گلی)در تابستان 1396به رشته ی تحریر درآمده است، یافته های تحقیق نشان می دهد که : توسعه صنعت گردشگری در قلمرو مورد مطالعه منجر به ارتقاء شاخصهای توسعه در ابعاد اقتصادی, اجتماعی, کالبدی و محیطی گردیده است.