سارا نظری قنبری

سکونت موجب ایجاد تفکر اسکان و در نتیجه آن ساختن شد؛ در اینجاست که واژه بنا کردن و زیستن به واسطه سکونت تعریف می شود. باور به فرآیند شکل گیری و پیدایش شهر بر اساس سکونت یکی از قدیمی ترین تئوری ها و نظریه ها در پیدایش و ظهور شهر است و از آنجا که غایت سکونت جدای از اجتماع و انسان تصور نشده ؛ میل و دلیل برای اثبات آن از نظر اندیشمندان شهری احساس نمی شده است و این خود دلیلی بر کم بودن نظریه های پیرامون سکونت و پیدایش شهر است. مسلما شناخت دلایل پیدایش شهر که سکونت وجه غالب آن است می تواند دیدگاه بهتری از ماهیت شهر در اختیار طراحان قرار دهد. لذا این مقاله با روش توصیفی_تحلیلی می کوشد تا تعریفی دقیق از سکونت ارائه دهد و با بررسی نظریه های مرتبط با پیدایش شهر ، شکل گیری شهر در غالب سکونت را بررسی نماید. آنچه مسلم است؛ شناخت دلایل پیدایش شهر و سکونت می تواند دیدگاه بهتری از ماهیت شهر در اختیار نظریه پردازان، اندیشمندان و طراحان قرار دهد.

شهرها در گذشته دارای شخصیت و هویتی منحصر به فرد بودند؛ آنچه که امروزه از شهر استنباط می کنیم از هم پاشیدگی ساختارهای هویتی در شهر است؛ حال این مسئله مطرح می شود که هویت برای ساکنین یک شهر چگونه تعریف می شود. بر این اساس پاسخگویی به این سوالات که هویت شهری دارای چه فاکتورهایی است؟ هویت و منظر شهری چه ارتباطی با هم دارند؟ و هویت شهری از چه طریق بر حیات شهروندی تاثیر دارد؟ ضروری به نظر میرسد. شهرها واقعیتی شکل گرفته توسط عموم مردم یک جامعه و محصول اراده ساکنین آن است. فرآیندی شکل گیری شهر با توجه به تفکرات عمومی، برخاسته از فرهنگ و باورهایی است که برای ساکنین آن دارای ارزش باشد. این تفکرات حاصل تعاملات اجتماعی و حیات مدنی در شهر است و هویت شهر نامیده می شود. هویت را می توان یکی از موثرترین نقاط اتصال عاطفی بین شهر و شهروندان قلمداد نمود. آرامش شهروندی در بستر شهر و در محیط شهری تحقق می یابد. این مقاله براساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای و با روش توصیفی تحلیلی می کوشد به سوالات فوق پاسخ دهد.