حمید دهقانان

در دهه های اخیر، همگام با افزایش خطرات زیست محیطی و دغدغه های بشر در این خصوص، مفهوم زنجیره تامین سبز به عنوان رویکردی نوین در جهت کاهش اثرات زیست محیطی تولیدات محصولات سازمانی توسط محققین معرفی گردیده است. سیاست های دولتی در طی سال های اخیر سازمان ها را به سمت پذیرش زنجیره تامین سبز ترغیب نموده است. با اینحال هنوز موانع متعددی بر سر راه پذیرش زنجیره تامین سبز وجود دارد که می بایست مرتفع گردند. پژوهش حاضر تلاشی است در جهت شناسایی موانع اصلی در خصوص پذیرش زنجیره تامین سبز و بررسی میزان تاثیر گذاری و تاثیر پذیری هر یک از این موانع بر روی کل سیستم. در این پژوهش، با بررسی ادبیات موضوعی تعداد 18 عامل به عنوان موانع اصلی در اتخاذ زنجیره تامین سبز مورد شناسایی قرار گرفته اند. جامعه آماری این پژوهش، شامل 8 نفر از متخصصان و خبرگان در صنعت غذایی و به طور خاص فست فود می باشند که با مفاهیم زنجیره تامین سبز آشنایی کامل دارند. به منظور تحلیل داده های حاصل از این پژوهش، از رویکرد دیماتل فازی بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تحلیل دیماتل بیانگر این مطلب است که فاکتور ""عدم آگاهی مشتریان و فشار در مورد زنجیره تامین سبز""، تاثیرگذارترین فاکتور معرفی گردیده است. فاکتورهای ""عدم مشارکت مدیریت ارشد در پذیرش مدیریت زیست محیطی"" و ""مشکل در حفظ تامین کنندگان محیطی برای بسته بندی مواد"" دارای بالاترین درجه اهمیت به نسبت سایر فاکتورهای مورد بررسی می باشند.