نسرین صادق بیگی

اهداف: از آنجایی که فاضلاب های رهاشدة شهری در مناطق روستایی، یکی از عوامل مهم در ناپایداری روستاها به شمار می آیند، هدف این پژوهش، ارزیابی تأثیر فاضلاب های رها-شدة شهری بر ناپایداری اقتصادی روستاهای بخش ساوجبلاغ است. روش: تحقیق حاضر بر اساس روش توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر منابع اسنادی، بررسی-های میدانی و تکمیل پرسش نامه انجام شده است. روش میدانی شامل انجام مشاهده مستقیم برای بررسی اثرات فاضلاب های رها شدة شهری در روستاهای مورد مطالعه و بررسی منطقه و تکمیل پرسش نامه با استفاده از دو گروه است. گروه اوّل سرپرست خانوارهای تحت تأثیر فاضلاب هستند و گروه دوم، سرپرست خانوارهای بدون تأثیر فاضلاب هستند که هر دو گروه در روستاهای مطالعه شده ساکن بوده اند. برای تحلیل یافته ها از نرم افزار SPSS و آزمون های mann-whitney و مدل ماتریسی موریس استفاده شده است که در این بین، داده ها با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده اند. یافته ها/ نتایج: یافته ها نشان می دهد با توجّه به سطح معناداری کوچک تر از 05/0 (05/0sig

توجه به پایداری های زیست محیطی یکی از مسائلی است که در دوران حاضر بایستی بشدت مورد توجه قرار گیرد چرا که پایداریزیستمحیطی،توانعرصه هایروستاییرادربرابرآشفتگی هایمتعدد بالا می برد. اما متاسفانهعوامل بسیاری سبب تهدید توسعه پایدار در نواحی روستایی می شود. یکی از این عوامل فاضلاب های رها شده ی شهری به زمین های کشاورزی و حریم روستاها می باشد که زمینه تخریب روستا را فراهم آورده و در پی آن موجب ایجاد و گسترش ناپایداری های اجتماعی برای مناطق روستایی گشته است. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات فاضلاب های رها شده شهری بر ناپایداری اجتماعی منطقه ساوجبلاغ می باشد، بدین منظور نمونه ای از اثرات ناپایداری در محیط های اجتماعی وروستاها از جمله (بوینامطبوع فاضلاب، تهدید سلامتی محیط، ایجاد بیماری های عفونی افزایش مهاجرت از این روستاها به سایر مکان ها و...) بررسی شدو سپس اثرات فاضلاب های رها شده شهری بر شاخص های کمی و کیفی محیط های اجتماعی روستا به وسیله آزمونMann-Whitney در نرم افزارSPSSمورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد که بین خانوارهای تحت تاثیر و خانوارهای بدون تاثیر فاضلاب در ناپایداری اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین برای بدست آوردن سطح پایداری و ناپایداری اجتماعی روستاهای محدوده مورد مطالعه از مدل موریس استفاده شد. نتایج حاصل از این مدل نشان داد که در ابعاد اجتماعی، روستای مهدی آباد با 83/0 بالاترین سطح ناپایداری و روستای قوچ حصار با 20/0 پایین ترین سطح ناپایداری را برخوردار است