سید مهدی برقعی

کمک های بشر دوستانه مانند غذا، آب، مواد بهداشتی، دارو، کمک های مالی و...، پس از فرایند جمع آوری توسط دولت آسیب دیده و در برخی موارد با حمایت دولت های دیگر، سازمان های بین المللی و غیردولتی، می بایست در میان جمعیت آسیب دیده توزیع شود. در این مرحله فرصت های به وجودآمده و منابع متعدد، ممکن است زمینه را برای فسادِ افراد و گروه ها فراهم کرده و روند امدادرسانی و بازسازی را کُند سازد. ازاین رو، اقدامات پیشگیرانه دولت ها در مبارزه با فساد، در پیش و پس از وقوع فجایع بسیار مهم است. با وجود اهمیت این موضوع، جامعه بین المللی تاکنون تنها به صورت موردی سعی در پاسخگویی به این مشکل اساسی داشته و از نبود کنوانسیون و نهادی مستقل برای مبارزه با فساد به خصوص در زمان امدادرسانی رنج می برد. به همین دلیل، در مقاله پیش رو، ضمن اشاره به وظایف دولت آسیب دیده در جلوگیری از فساد در کمک های بشردوستانه، به اقدامات سازمان های دولتی و غیردولتی، به ویژه سازمان شفافیت بین الملل و بررسی معاهدات و کنوانسیون های بین المللی و راهکارهای آنها برای جلوگیری و مبارزه با فساد هنگام وقوع فجایع طبیعی پرداخته خواهد شد.

امروزه این نگرانی برای دولت ها ایجاد شده که حملات مبتنی بر فضای مجازی، می توانند سرویس های ارتباطی، اقتصادی و حیاتی کشورها را مختل نموده و موجب خسارات شدیدگردند. جمهوری اسلامی ایران سال هاست که از فضای مجازی در بخش های مختلف نظامی و غیر نظامی بهره می گیرد. مراکز حساس ملی مانند تأسیسات هسته ای و وزارت نفت در سال های گذشته هدف حملات سایبری گروه ها، افراد و دولت ها بوده است. بدین منظور، سعی شده است تا دراین مقاله به این پرسش که چگونه حملات سایبری منجر به تهدیدات امنیتی در نظام جمهوری اسلامی ایران خواهد شد، پرداخته شود و در نهایت راهبردهای مناسب برای امنیت روزافزون فضای سایبری جمهوری اسلامی ایران در برابر حملات سایبری ارائه خواهد شد.