کاوه خشنود

امروزه ایدز تبدیل به بزرگ‌ترین تهدید بهداشت عمومی جهانی شده و یکی از اصلی‌ترین چالش‌های حقوق بشر به شمار می‌رود. این مقاله تلاشی است برای نشان دادن این‌که حق بهداشت به اندازه‌ای بنیادی است که اگر افراد نتوانند بهداشت خود را حفظ کنند نمی‌توانند حقوق دیگر خود را اعمال کنند. پارادایم حقوق بشری که ما ارایه می‌دهیم بالقوه یک روش گفتمانی و سنجشی برای پی بردن به ریشه‌های این بیماری همه‌گیر است. ادعای ما این است که با تمرکز بر مداخلات ساختاری به منظور تغییر مؤلفه‌های اجتماعی خطر، به حق بهداشت نیاز خواهیم داشت. بی‌آنکه اهمیت مداخلات رفتاری فردمحور را انکار کنیم، ادعا می‌کنیم عدالت اجتماعی مبنای بهداشت عمومی است. بدین‌سان می‌توان درآمد و نابرابری طبقاتی، نابرابری جنسیتی، تبعیض و انگ زدن اجتماعی را در این بستر مورد توجه قرار داد. هر نوع تلاش جدی برای بررسی موضوع بهداشت عمومی باید مداخلات ساختاری را مد نظر قرار دهد.