رضا خدیوی

مقدمه: برنامه پزشک خانواده با تلاش مسوولان کشور در سال 1384 به منظور دسترسی راحت و مناسب به خدمات سلامت در روستاها و شهرهای با جمعیت زیر 20000 نفر به اجرا درآمد. این پژوهش با توجه به گذشت حداقل 2 سال از اجرای برنامه با هدف بررسی آگاهی و نگرش مردم مناطق روستایی شهرستان شهرکرد نسبت به برنامه پزشک خانواده انجام گردید.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی– تحلیلی می باشد. آزمودنی های پژوهش 1100 نفر از افراد تحت پوشش برنامه پزشک خانواده در مناطق روستایی شهرستان شهرکرد استان چهار محال و بختیاری در سال 1388 بودند که به روش نمونه گیری به صورت چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات، از پرسش نامه محقق ساخته استفاده گردید. روایی پرسش نامه از طریق اعتبار صوری و محتوی و تعدادی از متخصصان پزشکی اجتماعی و آموزش بهداشت صورت گرفت. پایایی پرسش نامه نیز از طریق محاسبه Cronbach’s alpha به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری همبستگی Pearson،spearman و آنالیز واریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میانگین سنی افراد مورد بررسی 34.23 سال می باشد. میزان آگاهی افراد مورد بررسی نسبت به برنامه پزشک خانواده به ترتیب، 30.9 درصد ضعیف، 53.4 درصد متوسط، 14.5 درصد خوب و 1.3 درصد عالی بود. همچنین نگرش افراد در 0.5 درصد خیلی خوب، 25.5 درصد خوب، 64.4 درصد متوسط، 9.1 درصد ضعیف، 0.5 درصد خیلی ضعیف برآورد گردید. بین نمره آگاهی و سن رابطه معکوس و بین نمره آگاهی و سطح تحصیلات رابطه مستقیم وجود دارد. همچنین بین نمره نگرش و سن رابطه مستقیم وجود دارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روستاییان از آگاهی مناسبی نسبت به برنامه پزشک خانواده برخوردار نبودند. همچنین نگرش آن ها نیز متوسط بود که مؤید نیاز بیشتر به آموزش در زمینه بهبود و افزایش نگرش صحیح آنان می باشد.