محسن پاک آیین

نهضت های اسلامی در چین تاریخی طولانی دارند. بخش بزرگی از این تاریخ را پیروان طریقیت نقشبندیه در قرن های 19 و 20 در مبارزات علیه استبداد و استعمار رقم زده اند. اغلب این نهضت ها در چین بدنبال اتخاذ سیاست دروازه های باز توسط امپراتوران، ازدیاد ارتباط های اقتصادی و فرهنگی با آسیای مرکزی و خاورمیانه و انتقال اندیشه های جدید اسلامی به این کشور پدید آمده اند. طریقت نقشبندیه در قرن 14 میلادی توسط بهاءالدین نقشبند بنیانگذاری شد و از قرن پانزدهم، بتدریج از جاده های بازرگانی شرق و غرب در آن روزگار که به جاده ابریشم شهرت یافته است در قرنهای بعد بویژه قرن هجدهم، نقشی مهم در اوضاع سیاسی و اجتماعی سرزمینهای وسیعی از کوههای تیان شان تا سواحل رود زرد ایفا نمود. مقاله زیر به بررسی زندگی معنوی یکی از اندیشمندان این نحله اسلامی می پردازد.

سابقه افراط گرائی در قفقاز به بعد از عصر تزاریسم در روسیه و همچنین پس از استقلال جمهوری های قفقاز جنوبی در اواخر قرن بیستم برمی گردد. در این دوران اتحاد جماهیر شوروی با هرگونه آزادی دینی در منطقه قفقاز مقابله می کرد و همین امر باعث عکس العمل تند مسلمانان بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی گردید. به دنبال این تحول، یک خلاء اعتقادی در میان کشورهای حوزه قفقاز ایجاد شد و پس از رفع محدودیت های مذهبی، فرصت مناسبی برای اسلام گرایان جهت ایجاد ارتباط با مسلمانان منطقه از جمله گروه های افراط گرا که در روسیه مستقر بودند فراهم گردید. مشکلات اقتصادی- اجتماعی در جمهوری های شمال قفقاز از جمله بیکاری، کاهش درآمدها، کم سوادی و ناآگاهی نسبت به فرقه وهابیت، موجب نفوذ رادیکالیزم در جوامع قفقاز گردید. این شرایط فضای مناسبی را برای شکل گیری شبه نظامیان جدید در شمال قفقاز به وجود آورد و گروهی از مسلمانان با تفسیری افراطی از اسلام، وارد فعالیت های مبارزاتی شدند. این گروه ها بارها از سوی افراطیون خارجی بخصوص گروه های مستقر در عربستان، سوریه و عراق مورد حمایت قرار گرفته و موفق شدند تفکر منحرف خود را به دیگر مناطق مسلمان نشین روسیه نیز منتقل نمایند. جمهوری آذربایجان به عنوان بخشی از حوزه قفقاز که در مجاورت اسلام گراهای افراطی جمهوری داغستان و چچن قرار دارد، نیز امروز توسعه افراط گرائی فرقه ای و مذهبی را باور کرده است. این مقاله در مقام تحلیل و بررسی سابقه و چگونگی رشد افراط گرائی و نقش آن در امنیت قفقاز و علت وجودی خشونت و بی ثباتی در منطقه از جمله رشد تهدیدهای تروریستی در روسیه و جمهوری آذربایجان و میزان پذیرش جوامع این منطقه برای همکاری با تروریست ها می باشد.