خلیل قوی اندام

بیشک مدیران نقش تعیین کننده ای را در افزایش اثربخشی سازمان های آموزشی بر عهده دارند و در این میان مدیریت تعارض در مدارس از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین سبک های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس راهنمایی دخترانه ناحیه 4 مشهد در سال تحصیلی 85-84 بوده است. این پژوهش از نوع تحقیقات زمینهیابی – همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه کلیه مدیران مدارس که از دیدگاه دبیران شان مورد پژوهش قرار گرفته اند. بنابراین جهت سنجش سبک های مدیریت تعارض و سنجش اثربخشی مدارس، دیدگاه دبیران مدارس راهنمایی دخترانه ناحیه 4 مشهد مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه است که پرسشنامه اول برای سنجش سبک های مدیریت تعارض دارای سی سؤال و هفت گزینه که توسط استیفن رابینز طراحی گردیده است و پرسشنامه دوم برای سنجش اثربخشی مدارس دارای سی و دو سؤال چهار گزینه ای که توسط آقای علی قلی جمشیدی طراحی گردیده و در پایان نامه کارشناسی ارشد خود استفاده نموده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است و روش های آمای جهت تحلیل داده ها و آزمون فرضیات عبارتند از آزمون اسپیرمن و کت مود (فرضیه اصلی) آزمون کت مود و کیدو (X2) (فرضیه های فرعی) و تحلیل واریانس و آزمون t (یافته های جانبی) که نتایج زیر از این پژوهش به دست آمده است: 1. بین سبک های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود دارد. 2. بین سبک همکاری در مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود دارد. 3. بین سبک سازش در مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود ندارد. 4. بین سبک رقابت در مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود دارد. 5. بین سبک مصالحه در مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود دارد. 6. بین سبک اجتناب در مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس رابطه وجود ندارد. بنابراین به طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق و تحقیقات انجام شده در گذشته مؤید این مطلب میباشد که استفاده از سبک های مدیریت تعارض امری است وابسته به موقعیت ها و در موقعیت های مختلف افراد میبایست از سبک های گوناگون مدیریت تعارض استفاده نمایند. چرا که هر سبک در شرایط خاص خود دارای اثربخشی بالایی است و نمیتوان سبکی را به عنوان بهترین سبک معرفی نمود.