تاثیر توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در همه ابعاد زندگی بشر، روز به روز نمایان تر می شود. اگرچه تکنولوژیهای نوین مبشر فرصتهای نویی برای جامعه هستند، اما باید توجه داشت که این فناوریها در بستر فرایندهای اجتماعی، فرهنگی رشد می کنند، و چنانچه در زمینه ای نامناسب قرار گیرند، می توانند برای بعضی از اقشار جامعه به جای فرصت پیشرفت، تبعات منفی بهمراه داشته باشند. در حال حاضر با توجه به وجود نابرابریهای جهانی بین کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و نابرابریهای اجتماعی بین فقیر و غنی، روستایی، شهری و زن و مرد، پدیده ای به نام «شکاف دیجیتالی» روی داده است. چاره اندیشی در مورد هر یک از انواع شکاف دیجیتالی ضروری است تا توسعه فناوری موجب زیادتر شدن فواصل موجود اجتماعی نشود، این مقاله به این مساله می پردازد که تا چه حد فناوریهای اطلاعاتی به عنوان فرصتی برای توانمندسازی زنان در کشور مورد توجه قرار گرفته است؟ یافته های این پژوهش مبتنی بر بررسی مستندات و مصاحبه های ساختمند و بررسی سایت هاست، و بیانگر آن است که به اهمیت و لزوم سیاستگذاری مشخص در این زمینه توجه نشده است. بیم آن می رود که فناوری اطلاعات که می تواند و باید به عنوان فرصتی جهت پیشرفت و بهبود زندگی زنان محسوب شود تبدیل به یک تهدید شود.
