توصیه هایی در مورد بیان احکام

یکی از سنتهای حسنه، بیان احکام شرعی در مجالس و محافل است؛ اما اگر این امر با روشهای مناسب صورت نپذیرد، با استقبال مواجه نخواهد شد و به تدریج متروک و مهجور می‏گردد، چنانکه اکنون در بسیاری از مجالس و حتی جلسات و بحثهای مسجد، کم رواج شده است.
معیارهایی که باید در بیان احکام در نظر گرفته شود عبارتند از:
1. بیان احکام نباید طولانی باشد تا موجب خستگی و کسالت مستمعین گردد. (حداقل 5 دقیقه و حداکثر 10 دقیقه)
2. بیان احکام و مسائل عام البلوی مانند مسائل نماز، وضو، خمس و.. اولویت دارد.
3. به کارگیری شیوه‏های جذاب و متنوع در بیان احکام مؤثر است. نیز پرهیز از شیوه‏های قدیمی از جمله روخوانی از رساله عملیه، یا عنوان کردن چند مسئله پشت سر هم بدون اینکه مسئله منقح شود و با مثالهای مناسب و گویا، ملموس گردد و یا اینکه جمع‏بندی و نتیجه‏گیری شود.
4. سعی شود که یک حکم و یا یک مسئله برای یک جلسه بیان شود و یا حداقل در خصوص یک موضوع با مثالهای ملموس و در فرصت 5 الی 10 دقیقه‏ای توضیح داده شود.
5. در جلسه عمومی، احکام مشترک بین مراجع عنوان شود و در همان جلسه احکام اختلافی به نحوی که جلسه به اطاله کشیده نشود بیان گردد و اگر اختلافات سبب طولانی شدن جلسه یا خلط مسائل و مباحث می‏شود، فقط اشاره شود که در این مسئله نظر فلان مرجع متفاوت است و مقلدان آن مرجع می‏توانند پس از جلسه، استفسار کنند.