بررسی روان شناختی علل خودستایی در شعر خاقانی با تکیه بر نظریات آلفرد آدلر
آرشیو
چکیده
خاقانی، یکی از شاعرانی است که در عرصه خودستایی، گوی سبقت را از دیگر شاعران ربوده است؛ قریب به اتفاق خاقانی شناسان معاصر، به این نکته معترفند که خودستایی خاقانی، از خودشیفتگیِ او برمی خیزد؛ البته هر کدام از این پژوهشگران، چرایی خودشیفته خواندن او را به گونه ای مختص خود تفسیر کرده اند و برخی از آنان نیز به توجیه گری این مسئله پرداخته اند. نگارندگان این جستار، در یک واکاوی توصیفی تحلیلی که بر اساس آموزه های علم روان شناسی و تطبیق آن با ادب فارسی انجام می شود، می کوشند خودشیفتگی (نارسیسیسم) را به عنوان یک اختلال شخصیتی، در شخصیت خاقانی بررسی و اثبات کنند و سپس در کاوشی روان شناختی در شعر و زندگی او که اساس آن بر نظریات آلفرد آدلر(1937 1870م.) استوار است علت اصلی خودستایی در شعر خاقانی را، عقده های حقارتی معرفی می کنند که پس از دوران کودکی، به شکل عقده برتری بروز یافته و از او شخصیتی خودشیفته و در نتیجه خودستا ساخته است.Psychological study of the causes of self-praise in Khaqani's poetry Based on the theories of Alfred Adler
Khaqani praises himself more than other Iranian poets. Most contemporary researchers believe that Khaqani's self-praise is due to his narcissism. Of course, each of the researchers mentioned different reasons about Khaqani's narcissism. The authors of this research prove the narcissistic disorder in Khaqani's personality. This research is descriptive-analytical. This article is a psychological critique of Khaqani's poetry and life based on the theories of Alfred Adler. The main cause of self-aggrandizement in Khaqani's poetry is the inferiority complex, which emerged in the form of superiority complex after childhood and made him a narcissistic and self-aggrandizing character.
تبلیغات
