بازخوانی آثار هادی تجویدی براساس هرمنوتیک فلسفی گادامر
آرشیو
چکیده
هنرمندان نگارگر بسیاری در دوره معاصر به احیای هویت ایرانی و رها ساختن مینیاتور ایرانی از بند تأثیرات غرب بر این هنر اقدام کرده اند. هادی تجویدی از شاخص ترین نگارگرانی است که در این زمینه کوشید و پس از چند سده وقفه در مینیاتور ایرانی به تجدید این هنر و پایه گذاری مکتب مینیاتور تهران با استفاده از ویژگی های هنر اصیل و سنتی ایرانی برخاست. این پژوهش به مطالعه آثار تجویدی بر اساس دیدگاه هرمنوتیک فلسفی گادامر برای بازخوانی آثار این هنرمند به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای پرداخته و در پی پاسخ به این سؤال است که خلق آثار هادی تجویدی در دوره معاصر تا چه اندازه با نظریات هرمنوتیکی گادامر مطابقت دارد؟ گادامر با مطرح کردن هرمنوتیک فلسفی سعی در فهمیدن آثار به شکل تازه ای دارد و به کنکاش درمورد چیستی و چگونگی و معیارهای فهم پدیدارهای فرهنگی پرداخته است. از علل توجه گادامر به هرمنوتیک (تفسیر) این نکته می باشد که به زعم وی تنها تعمق در پدیده فهم قادر است که ما را به جانب توجیه مناسبی از ادعای حقیقتی که در انواعی از تجربه رخ می نماید، رهنمون شود. بر اساس نتایج به دست آمده می توان اذعان کرد که آثار هادی تجویدی با مفاهیم مطرح شده در هرمنوتیک گادامر هماهنگی داشته و هنرمند با رجوع بهره مندی از ویژگی های نگارگری سنتی همچون استفاده از عناصر تزیینی، نوع ترکیب بندی و همچنین محتوای آثار پیشین، تعاملی میان هنر گذشته و معاصر ایجاد کرده و به خلق آثاری که سبب احیای مینیاتور اصیل ایرانی و هویت و فرهنگ ایرانی شده، پرداخته است.Rereading the Works of Hadi Tajvidi Based on Gadamer’s Philosophical Hermeneutics
In the contemporary era, many painters have attempted to revive the Iranian identity and release Iranian miniatures from the influence of the West on this art. Hadi Tajvidi is one of the most prominent painters who tried in this field. After several centuries of hiatus in Iranian miniature, he started to renew this art. He also founded the Tehran School of Miniature by using the characteristics of authentic and traditional Iranian art. The most prominent feature of Tajvidi’s works is adding perspective to the miniature and creating bright shadows in the facial parts. This resulted in a realistic evolution of face painting in Iran. Moreover, the face coloring in his works is uniquely modern Iranian, setting them apart from those of other artists. Many contemporary painters have clearly drawn influence from Master Tajevidi’s style in their works. This research studies Tajvidi’s works based on Gadamer’s philosophical hermeneutic point of view, which explores the questions of what, how, and the criteria for understanding cultural phenomena to read the works of this artist in a descriptive-analytical way. Hermeneutics is a science that deals with the process of understanding a work and examines how to receive meaning from various phenomena of existence, including speech, writing, and works of art. From Gadamer’s point of view, hermeneutics is to understand the issues that happened in the tradition, which covers a wide range and includes all the phenomena that do not have a linguistic nature and can be interpreted by language. In this way, in his opinion, art can also be considered a linguistic event, and the artwork can directly speak and communicate with the audience. This text explores how Hadi Tajvidi’s works align with Gadamer’s hermeneutic theories in contemporary times. The findings indicate that Tajvidi’s art resonates with Gadamer’s concepts, as he engages with the art of the past, dialogues with it, and integrates it with the contemporary semantic horizon. This interaction has resulted in a revival of authentic Iranian miniatures and a renewed focus on Iranian identity and culture.
تبلیغات
