تبارشناسی و تحلیل گفتمانی روایات مشعر بر مذمت پیشه معلمی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علامه مجلسی دو روایت را در بحار الانوار با محتوای نکوهش معلم نقل کرده است. این روایات که مضمون آن ها در تعارض با ادله عقلی و نقلی می باشند در ساختار زبانیِ مشترک با صنف بافندگان و زنان قرار گرفته اند که حکایت گر فضای فکری و فرهنگی عصر تکوین خود هستند. اگرچه این روایات از حوزه حدیث خارج اند و نمی توان آن ها را حدیث نامید، از آنجایی که متن در خلأ شکل نمی گیرد، پی جویی این منقولات در متون متقدم برای کشف و دست یابی به شرایط و بستر تولید متن و گفتمان حاکم ضروری می نماید. در نوشتار پیش رو به روش تحلیلی توصیفی ضمن تبارشناسی احادیث در منابع فریقین و یافتن خاستگاه نقل این گزارش ها به بررسی و تحلیل گفتمانی منقولات مورد بحث پرداخته شده است. در واقع روایات محل بحث فاقد سند هستند که در منابع روایی متقدم شیعه اثری از آن ها یافت نشد. نخستین نقل این احادیث در قرن هفتم در کتاب شرح نهج البلاغه کیدری رؤیت شد که به نظر می رسد مصدری جز فرهنگ عامیانه نداشته باشد. از سویی دیگر سرچشمه نقل این روایات در منابع عامه، متون ادبی است که در حقیقت امثال و حکمی است که بین مردم در قرن سوم رایج بوده است.Genealogy and discourse analysis of poetic narratives condemning the teaching profession
Allameh Majlesi has narrated two narrations in Bihar al-Anwar with the content of criticizing the teacher. These narratives, whose content is in conflict with rational and narrative evidence, are placed in a common linguistic structure with the guild of weavers and women, which tell the intellectual and cultural atmosphere of the era of their formation. Although these narrations are out of the field of hadith and cannot be called hadith, since the text is not formed in a vacuum, searching for these items in the previous texts to discover and achieve the conditions and context of production The ruling text and discourse is essential.In the following article, in addition to the genealogy of hadiths in the sources of the parties and finding the origin of the transmission of these reports, the discursive analysis of the discussed items has been investigated and analyzed using the analytical-descriptive method. In fact, the hadiths under discussion have no evidence, and no traces of them were found in the advanced sources of Shia narratives. The first citation of these hadiths was seen in the 7th century in Kidari's Sharh Nahj al-Balagha, which seems to have no source other than folklore.
تبلیغات
