سیاست کیفری ایران در برابر جرائم علیه میراث فرهنگی
آرشیو
چکیده
یکی از وظایف حاکمیتی دولت، حفاظت از میراث فرهنگی و آثار تاریخی کشور است. این میراث ممکن است بنا به دلایلی ازجمله عوامل طبیعی و انسانی آسیب ببیند. دولت موظف است با پیش بینی راهکارهایی با هرگونه تعرض به این میراث مقابله کند. یکی از ضمانت اجراهای حفاظت از این میراث، جرم انگاری در صورت تعرض به آن هاست. تاکنون در کشور ما پژوهش چندانی درباره جرائم علیه میراث فرهنگی صورت نگرفته است. در این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای به این پرسش پاسخ داده شده است که در قوانین کیفری ما کدام یک از اقدامات به عنوان جرائم علیه میراث فرهنگی تعریف شده و ایرادات و خلأهای حقوقی آن ها کدام اند. قانون گذار از دوران مشروطه و سپس جمهوری اسلامی و به ویژه در قانون تعزیرات، اعمالی را به عنوان جرائم علیه این میراث تعیین کرده است که می توان آن ها را به جرائم علیه آثار تاریخی منقول و غیرمنقول دسته بندی کرد.Iran's criminal policy about crimes against cultural heritage
One of the government's sovereign duties is to protect the country's cultural heritage and historical monuments. This heritage may be impaired for several reasons, including natural and human factors. The government is obliged to anticipate solutions to confront any invasion of this heritage. One of the guarantees of performance preservation of thisheritage is criminalizing them if they are attacked. So far, not much research has been done in our country on the Crimes against cultural heritage. This paper uses descriptive-analytical research and library data collection methods to answer this question which acts are our criminal law defined as crimes against cultural heritage and what are their legal flaws? The Legislator from the constitutional era and then the Islamic Republic especially in the Penal Code, has established acts as crimes against this heritage which can be categorized as crimes against movable and immovable historical artifacts.
تبلیغات
