آزادی سیاسی، توسعه انسانی و پایداری محیط زیست در ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پایداری محیط زیست به عنوان رویکردی برای توسعه؛ امکان برآورده شدن نیازهای نسل حاضر بدون به خطر انداختن قابلیت نسل های آینده را ممکن می سازد. این رویکرد به حفظ منابع طبیعی، تنوع زیستی، کاهش تأثیرات منفی بر محیط زیست، بهبود کیفیت زندگی انسان ها و توسعه اقتصاد پایدار کمک می کند. به طور ساده پایداری محیط زیست به معنای تعادل بین توسعه اقتصادی، پایداری اجتماعی و حفظ محیط زیست است. دستیابی به پایداری محیط زیست، نیازمند شناسایی و تعیین عوامل موثر بر آن است. بنابراین هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی اثر آزادی سیاسی و توسعه انسانی بر پایداری محیط زیست با توجه به سه شاخص ردپای اکولوژیک، دی اکسید کربن و عملکرد محیط زیست در ایران طی دوره زمانی (2022 - 1990) با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی پویا (DOLS) می-باشد. در این پژوهش، برای بررسی فرضیه زیست محیطی کوزنتس از شاخص توسعه انسانی که بعد اقتصادی و اجتماعی توسعه را در بر می گیرد استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که شاخص توسعه انسانی اثر منفی و آزادی سیاسی اثر مثبت و معناداری بر پایداری محیط زیست دارند. از طرفی آزمون فرضیه کوزنتس نیز نشان داد که مجذور شاخص توسعه انسانی اثر مثبت و معناداری بر پایداری محیط زیست دارد؛ در نتیجه براساس این فرضیه رابطه U معکوس میان شاخص توسعه انسانی و پایداری محیط زیست در این مطالعه مورد تأیید است. سایر نتایج این پژوهش نشان می دهد که مصرف انرژی اثر منفی، نرخ شهر نشینی و باز بودن تجاری اثر مثبت و معناداری بر پایداری محیط زیست در بلندمدت دارند.Political Freedom, Human Development and Environmental Sustainability in Iran
Environmental sustainability as an approach to development; It makes it possible to meet the needs of the present generation without compromising the ability of future generations. This approach helps to preserve natural resources, biodiversity, reduce negative effects on the environment, improve the quality of human life and develop a sustainable economy. Simply put, environmental sustainability means a balance between economic development, social sustainability and environmental preservation. Achieving environmental sustainability requires identifying and determining the factors affecting it. Therefore, the main objective of the present study is to examine the effect of political freedom and human development on environmental sustainability according to three indicators of Ecological footprint (EFP), carbon dioxide emissions (CO2) and Environmental Performance Index (EPI) in Iran over the period of time (1990 - 2022) using the Dynamic Ordinary Least Square (DOLS). Also, in this research, the human development index (HDI), which includes the economic and social dimensions of development, has been used to investigate the Environmental Kuznets Curve (EKC). The research results show that human development index (HDI) has a negative effect and political freedom (FPI) has a positive and significant effect on environmental sustainability. On the other hand, the Environmental Kuznets Curve (EKC) hypothesis test also showed that the square of the human development index has a positive and significant effect on environmental sustainability; As a result, based on this hypothesis, the inverted U relationship between human development index (HDI) and environmental sustainability is confirmed in this study. Other results of this research show that energy consumption (EC) has a negative effect, urbanization rate (URB) and commercial openness (OPE) have a positive and significant effect on environmental sustainability in the long term.
تبلیغات
