آرشیو

آرشیو شماره ها:
۸۰

چکیده

متن

خداوند هرکسى را شایسته مسجدسازى نمى‏داند . اراده الهى براین تعلق گرفته که بنیاد مساجد به دست افراد شایسته تحقق یابد(انما یعمر مساجدالله من امن بالله و الیوم الاخر و اقام‏الصلوه و اتى الزکاه و لم یخش الاالله . . .)
مساجد را تنها کسى مى‏تواند بنا کند که ایمان به خدا و روزقیامت داشته باشد و نماز به پا دارد و جز از خدا ترسد . . . .
بنابراین ، ساختن دل و درستى اعمال اساس رفتار مسجدسازان است‏و مشرکان و کافران براى ساختن خانه خدا شایستگى ندارند .
(ماکان للمشرکین ان یعمروا مساجدالله شاهدین على انفسهم‏بالکفر . . .)
مشرکان در حالى که شاهد برکفرشان هستند ، حق ساختن مساجد خدارا ندارند ; . . . منافقان هم که نور ایمان بر دلهایشان‏نتابیده . شایستگى مسجدسازى ندارند ، زیرا مساجد را پایگاهى‏براى رسیدن به اهداف پلید خود قرار مى‏دهند و تخم نفاق و اختلاف‏میان مسلمانان مى‏پاشند .
(والذین اتخذوا مسجدا ضرارا و کفرا و تفریقا بین المومنین .
. . لاتقم فیه ابدا لمسجد اسس على التقوى من اول یوم احق ان‏تقوم فیه . . .)
کسانى که براى زیان رساندن و (ایجاد و تقویت) کفر و تفرقه‏بین مومنان مسجد ساختند ، هرگز در آن نماز برپا نکن . آن مسجدى‏که از آغاز اساسش برتقوا نهاده شده ، براى اقامه نماز سزاوارتراست . . . . مسجدى که منافقان بنیان نهند ، شایسته تخریب وسوختن و زباله‏دان شدن است ; زیرا کانون شیاطین و اهداف شیطانى‏است .
منزلت مسجدیان
عبادت جوهره ایمان است و در زدودن آلودگى و افزون شادابى روح‏نقشى تعیین کننده دارد . با عبادت انسان در گلستان رحمت الهى‏گردش مى‏کند . در روایات آمده است که از معصوم (علیهم السلام)پرسیدند : «و ما ریاض الجنه ؟»
حضرت فرمود : «المساجد .» در محراب عبادت انسان به معراج‏مى‏رود (الصلاه معراج المومن)
و زائر ملکوت الهى مى‏شود . خداوند مى‏فرماید : (ان بیوتى فى‏الارض المساجد فطوبى لمن تطهر فى بیته ثم زارنى‏فى بیتى و حق على المزوران یکرم الزائر)
خانه‏هاى من در زمین مساجدند . خوشابه حال کسى که در خانه‏اش‏طهارت بگیرد و مرا در خانه‏ام زیارت کند . بر عهده زیارت شونده(صاحب خانه) است که زائر (میهمان) را تجلیل و احترام کند .
مسجد میعادگاه عاشقانى است که مى‏خواهند با روح و قلبى پاک به‏محضر خدا بشتابند و محبوب وى گردند .
(فیه رجال یحبون ان یتطهروا والله یحب المطهرین)در مسجد مردانى هستند که دوست دارند پاکیزه باشند و خداپاکیزگان را دوست دارد .
آرى ، مسجد اقیانوس بى‏کرانى است که هر کس در آن غوطه خورد ازآلودگى و پلیدى پاکیزه مى‏گردد ، قلبش صفا مى‏پذیرد و در آستان‏حضرت دوست محبوب مى‏شود . على (ع) فرمود : «الجلسه فى الجامع خیرلى من الجلسه فى الجنه لان الجنه فیهارضى نفسى و الجامع فیه رضى ربى‏»
نشستن (و بودن) در مسجد نزد من از نشستن در بهشت محبوبتراست . زیرا که در بهشت‏بودن (سبب) خشنودى من است و در مسجدبودن سبب رضاى پروردگار .
جایگاه و منزلت مسجدیان نزد خداوند چنان است که حتى مردگان‏نیز در حسرت آن به سر مى‏برند .
(ما من یوم الا و ملک ینادى فى‏المقابر : من تغبطون ؟ فیقولون: اهل المساجد یصلون و لانقدر و یصومون و لانقدر)
هیچ روزى نیست مگر اینکه فرشته‏اى میان اهل‏قبور فریاد مى‏زند :شما مردگان بر (کار) چه کسانى غبطه مى‏خورید ؟ (و آرزوى عمل‏چه کسانى دارید ؟) مردگان مى‏گویند : بر اهل‏مسجد نماز مى‏خوانندو روزه مى‏گیرند در حالى که ماناتوانیم .

تبلیغات