تبیین زبان الگویِ ویژگی فضایی مدارس مقطع متوسطه شهر تبریز
آرشیو
چکیده
با توجه به اینکه زمینه یا بستر مناسب برای رشد دانش آموزان از مدارس شروع می شود، فضای کالبدی مدرسه باید پاسخگوی توقعات، خواست ها و فعالیت های متعدد باشد. متناسب سازی فضای مدارس، می بایست اساساً در همه وجوه، فرآیندی «کاربردی» و نه صرفاً «نظری» را طی کند. این مطالعه به دنبال تبیینِ زبانِ الگویِ ویژگی های فضایی مدارس متوسطه شهر تبریز و شناسایی معیارهای طبقه بندی این الگوها است و از این رو از الگوی ویژگی های فضایی مدارس مقطع متوسطه شهر تبریز می پرسد. جهت پاسخگویی به این پرسش، این نوشتار با رویکرد ترکیبی کمّی–کیفی در گام اول به استخراج ویژگی های فضایی مطرح فضاهای آموزشی در مقیاس های مختلف از مقیاس کلان (ارتباط با شهر) تا خرد (کیفیت فضاهای داخلی) می پردازد. سپس با رویکرد کمی از طریق بررسی میدانی و اسناد و مدارک به نمونه گیری طبقه بندی شده از نظر جمعیتی و جنسیت از مدارس مقطع متوسطه سطح شهر اقدام می نماید. نهایتاً با روش استدلال منطقی نتایج کیفی حاصل از مراحل پیشین که منجر به تبیین زبان الگوی ویژگی های فضایی مدارس مقطع متوسطه شهر تبریز است را ارائه می نماید. نتایج تحقیق حاکی از این است که ویژگی های فضایی مدارس مقطع متوسطه شهر تبریز مشتمل بر دو الگوی کالبدی-فیزیکی، عملکردی-رفتاری است که در مقیاس ها و سطوح مختلف کلان تا خرد قابل بحث می باشد. سه ویژگی زبان الگو شامل «اجتماع»، «مقیاس/ سلسله مراتب» و «سازگاری/پیوستگی» در الگوی ویژگی های فضایی مدارس مقطع متوسطه شهر تبریز قابل خوانش است.Explaining the Pattern Language of spatial Features in Tabriz High schools, Iran
Considering that nourishment of children starts from schools, body of schools must meet diverse expectations, needs, and activities of students. Fitting the space of schools should principally go through a functional, rather than merely theoretical, process in all its facets. Present research aims explaining the pattern language of spatial features of high schools and identifying classification criteria for these patterns. In spite of their different aims and heterogeneous patterns of establishment, many Tabriz high schools don’t meet the criteria of possessing an appropriate level of educational facilities. Therefore, looks for the pattern of spatial features of high schools in Tabriz. To answer the research questions, a mixed method of quantitative- qualitative was adopted. At the first step the spatial features of educational buildings in different scales– from macro scale (related to the city) to micro scale (quality of inner spaces) have been extracted. Then by the quantitative method, through field studies classified sampling in terms of demography and gender were done in the high schools of the city. Finally, by logical reasoning method, qualitative results achieved from the previous steps– which led to explain the pattern language of spatial features of Tabriz high schools- are presented. The results of the researches show that spatial features of Tabriz high schools consist of two physical and functional- behavioral patterns which are debatable at various scales and levels. Three pattern language characteristics included “community”, “scale/ hierarchy” and “compatibility/ continuity” can be recognizable in pattern language of spatial features of Tabriz high schools.
تبلیغات
