زیارت عاشورا در سیره ابرار

در سال 61 هجرى تلخ‏ترین فاجعه تاریخ انسانى به وقوع پیوست،روز عاشورا بود که بهترین خلق به همراه بهترین نزدیکان وبهترین اصحاب و بهترین مسلمانان در سرزمینى که به واسطه این‏بهترینها، بهترین شد، شربت‏شهادت را در عطش وصال دوست،سرکشیدند.
اما در مقابل این بهترینها، بدترین‏هایى نیز وجود داشت. اول آن‏که کسانى که حضرت امام حسین(ع) و یارانش را به شهادت رساندندبدترین مردم بودند. دوم آنکه بدترین ظلمها را بر آن حضرت رواداشتند به گونه‏اى که به نحوى دلخراش و جانسوز امام حسین(ع) ویارانش را به شهادت رساندند. بدین گونه بود که عاشورا جاودانه‏شد و خداوند اجر این همه جانفشانى و مظلومیت را چه زیبا دراین دنیا به آن حضرت عطا نمود، چنان که به امام حسین(ع)کرامات بسیار بخشید و در محبت و زیارت و تربت آن بزرگوار فارغ‏از عطاى اخروى، کرامت دنیوى بخشید.
در ترنم باران معرفت چنین رسیده است:
امام صادق(ع) فرمود: «من زار الحسین فى یوم عاشورا وجبت له‏الجنه‏» (1) کسى که در روز عاشورا امام حسین(ع) را زیارت کندبهشت‏بر او واجب مى‏شود.
و امام رضا(ع) فرمود: «فان البکاء علیه (الحسین) یحط ذنوب‏العظام‏» (2) همانا گریستن بر امام حسین(ع) گناهان بزرگ رانابود مى‏کند.
و امام صادق(ع) فرمود: «من زار قبر ابى عبد الله(ع) یوم‏عاشورا، عارفا بحقه کان کمن زار الله تعالى فى عرشه‏» (3) کسى‏که روز عاشورا قبر امام حسین(ع) را زیارت نماید در حالى که حق‏او را بشناسد همانند آن است که خداى را در عرش او زیارت کرده‏است.
و در سیره ابرار و نیکان آمده است که آنان حق آن مقام والا رامى‏شناختند و در سایه این شناخت در مقام عمل حق او را گرامى‏مى‏داشتند. بزرگان از رهگذر این احترامات بزرگى یافته‏اند:
آیت الله العظمى اراکى:
یکى از ملازمان ایشان نقل نموده که برنامه معظم له این بود که‏هر روز بالاى بام مى‏رفتند و به حالت ایستاده به خواندن زیارت‏عاشورا مى‏پرداختند و صد لعن و صد صلوات که در زیارت عاشوراوارد شده است مقید بودند بطور کامل قرائت کنند و این برنامه‏ایشان به همین نحو یعنى بالاى بام و رو به قبله حتى در روزهاى‏برفى و سرد هم بدون کم و کاست ادامه داشت تا موقعى که توانایى‏جسمى داشتند. (4)
شیخ مرتضى نواده شیخ انصارى:
در شرح حال ایشان آورده‏اند که از جمله عادات او خواندن زیارت‏عاشورا بوده که در هر روز دو بار، صبح و عصر آن را مى‏خواندندو بر آن بسیار مواظب بودند، بعد از وفاتش کسى او را در خواب‏دید و از او احوالش را پرسید.
در جواب سه مرتبه فرمود: عاشورا، عاشورا، عاشورا. (5)
آیت الله میرزا ابو القاسم محمدى گلپایگانى:
فرزند ایشان در شرح احوال ایشان نقل نمودند که وى در تمام‏زندگى پشت‏بام مى‏رفتند و حضرت امام حسین(ع) را زیارت مى‏نمودندو گاهى در حالى که برف زیادى روى پشت‏بام بود، ایشان مى‏رفت وحضرت را زیارت مى‏نمود و جالب آن که نام همه فرزندان ذکور خویش‏را حسین گذاشت. (6)
آیت الله سید زین الدین طباطبایى:
روزى ایشان از وصف کربلا و روز عاشورا براى دوستان تعریف‏مى‏کردند و همچنین در اهمیت زیارت عاشورا گفتند:
شبى در حجره مشغول زیارت عاشورا بودم، در سجده شکر زیارت حالم‏منقلب شد و کربلا با آن صحنه‏هاى روز عاشورا و امام حسین(ع) رادیدم و غش کردم. (7)
آقانجفى قوچانى:
ایشان در ضمن خاطرات خود مى‏گوید: روزى بنا گذاشتم چهل روززیارت عاشورا روى بام مسجدشاه (اصفهان) بخوانم و سه حاجت درنظر داشتم، یکى قرض پدرم ادا شود و یکى مغفرت و دیگرى علمم‏زیاد شود و درجه اجتهاد، پیش از ظهر شروع کردم و هنوز ظهرنشده تمام مى‏شد، از اول تا به آخر دو ساعت طول مى‏کشید، چهل‏روز تمام شد. یک ماه نگذشت که پدرم نوشته بود که قرض مرا موسى‏بن جعفر(ع) ادا کرده، من به او نوشتم بلکه سید الشهداء اداکرد. (و کلهم نور واحد) چون قوى‏دل شده در ماه محرم و صفر جهت‏مطلبى که در نظرم اهم مطالب بود، چهل روز زیارت عاشورا روى‏بام مسجد خواندم، با اهتمام تمام و کمال احتیاط، به این معنى‏که در آن دو ساعت همه را رو به قبله، سر پا در مقابل آفتاب‏ایستاده بودم تا تمام مى‏شد.
چهل روز ختم ما تمام شد، بعد از آن خوابى دیدم که مطلب‏برآورده شده است. (8)
پى‏نوشتها:
1- وسائل الشیعه، ج 14، ص‏476، ح‏19637.
2- همان، ص 504، ح‏19697.
3- همان، ص‏476، ح‏19636.
4- به نقل از یکى از ملازمان ایشان.
5- مردان علم در میدان عمل، سید نعمت الله حسینى، انتشارات‏سید الشهداء، ج 2، ص‏376.
6- به نقل از حجه الاسلام و المسلمین حاج آقاى غلامحسین محمدى‏گلپایگانى.
7- برنامه سلوک در نامه‏هاى سالکان، على شیروانى، انتشارات‏دار الفکر،1376، ص‏233.
8- سیماى فرزانگان، رضا مختارى، ص 201.