تبیین روابط ترکیه و قطر از منظر سازه انگاری اجتماعی (2020-2011)
آرشیو
چکیده
ترکیه و قطر از سال 2011 به ایفای نقش به عنوان دو کنشگر فعال در تحولات خاورمیانه و خلیج فارس پرداخته اند. با وقوع بهار عربی در سال 2011 و بحران سوریه، تغییرات مهمی در روابط دوحه-آنکارا شکل گرفت. روابط دوکشور پس از بهار عربی بهبود قابل ملاحظه ای یافت و دوحه جایگاه مهمی را به عنوان شریک و متحد منطقه ای ترکیه در سیاست خارجی این کشور کسب کرده است. همسویی روابط ترکیه-قطر به ویژه پس از بهار عربی، پیامد وجود انگاره های ذهنی و اشتراک در ادراکات و برداشت ها و پیوندهای هویتی و ایدئولوژیک متقابل خصوصاً نسبت به جنبش اخوان المسلمین بوده است. در این مقاله با استفاده از نظریه سازه انگاری اجتماعی درصدد تبیین عوامل مؤثر بر سیاست خارجی و روابط ترکیه و قطر (2020-2011) هستیم. روش مورد استفاده در مقاله تحلیلی-توصیفی می باشد. سوال اصلی در این مقاله عبارت است از اینکه چگونه می توان روابط منطقه ای ترکیه و قطر(2020-2011) را با استفاده از سازه انگاری اجتماعی تبیین کرد؟ فرضیه مورد استفاده در مقاله عبارت است از اینکه: بر اساس سازه انگاری اجتماعی، برداشت بین الاذهانی مشترک ترکیه-قطر و ادراکات برگرفته از ایدئولوژی اخوان المسلمین که منجر به هویت مشترک شد، دو دولت را در سطح منطقه ای بین سال های (2011-2020) به هم نزدیکتر می کند.Explaining the Relations between Turkey and Qatar from the Perspective of Social Constructivism (2011-2020)
Since 2011, Turkey and Qatar have played a role as two active actors in the Middle East and Persian Gulf developments. With the Arab Spring in 2011 and the Syrian crisis, important changes took place in Doha-Ankara relations. The relations between the two countries improved significantly after the Arab Spring, and Doha has gained an important position as Turkey's regional ally in the country's foreign policy. The alignment of Turkey-Qatar relations, especially after the Arab Spring, has been the result of the existence of mental images and shared perceptions and mutual identity and ideological links, especially with regard to the Muslim Brotherhood movement. In this article, using the theory of social constructionism, we are trying to explain the factors affecting foreign policy and relations between Turkey and Qatar. The method used in the article is analytical-descriptive. The main question in this article is how to explain the regional relations between Turkey and Qatar (2011-2020) using social constructionism? The hypothesis is that: Based on social constructivism, Turkey-Qatar's common intersubjective perception and perceptions derived from the ideology of the Muslim Brotherhood, which led to a common identity, bring the two governments closer together at the regional level between the years (2011-2020).
تبلیغات
