کشمکشهای نظامی صفویه عثمانی که با انعقاد معاهده صلح آماسیه (962 ه.ق) به گونه ناپایداری پایان یافته بود، در دوره محمد خدابنده از سر گرفته شد. عثمانیها در این برهه لشکرهای فراوانی به نواحی قفقاز و آذربایجان روانه کردند و بهرغم ایستادگی سپاه ایران در برابر آنان که گاه به شکستشان نیز میانجامید، در تصرف کوتاهمدت بخشهایی از قلمرو ایران توفیق یافتند. منابع عثمانی از این جنگها بسیار سخن گفتهاند. برای نمونه، موضوع ویژه تاریخ عثمانپاشا، نبردهای همین دوره است.
این نوشتار با تکیه بر این منبع و تطبیق اطلاعات آن با دیگر منابع ایرانی و عثمانی، شرحی انتقادی از این لشکرکشیها عرضه و پیآمدهای آنها را تحلیل و ارزیابی میکند.