پیام رمضان

ماه رمضان ابعاد و چهره‏هاى گوناگون دارد و هر کس از یک زاویه به تماشاى سیماى رمضان مى‏ایستد و به میزان توش و توان خویش از آن بهره مى‏گیرد. جلاى ذهن و صفاى ضمیر توام با کار و تلاش و آهنگ «قرب‏جویى‏» در استفاده از انوار رمضان و انعکاس فروغ آن نقش فراوان دارد. در این نوشتار به یادآورى گوشه‏هایى از الطاف پیدا و پنهان الهى در بهار قرآن مى‏پردازیم و از نگاه قرآن و حدیث‏به دیدار سیماى زیباى رمضان برمى‏خیزیم. ماه رمضان تنها ماهى است که نام آن در قرآن آمده است و از آن به عنوان ماهى که قرآن در آن فرود آمده معرفى شده است.
از رسول گرامى نقل شده که رمضان را رمضان گفته‏اند، زیرا گناهان در آن مى‏گذارد و مى‏سوزد (1) . از همان بزرگوار بازگو شده که: درهاى آسمان در اولین شب رمضان گشوده مى‏شود و تا آخرین شب آن همچنان باز است (2) .
امام چهارم در صحیفه سجادیه دعاى ورود به رمضان (3) از این ماه به عنوان‏« شهر الصیام‏»، «شهر الاسلام‏»،ماه پاکى،و «ماه پالایش‏» و ماه شب‏زنده‏دارى نام مى‏برد. و در دعاى وداع (4) رمضان آن را «شهر الله اکبر» وعید اولیاى الهى مى‏نامد و همچون مادرى که از فراق فرزند بنالد، در فراق رمضان گریه مى‏کند. ماه رمضان اردوى تربیتى خداست که هم اینک فرا رسیده است. اردویى که از سوى پروردگار بزرگ در سراسر گیتى و طول تاریخ برگزار مى‏شود. پیر و جوان و زن و مرد در این ضیافت ملکوتى بر سر سفره الهى مى‏نشینند و با بهترین اغذیه آسمانى پذیرایى مى‏شوند.
ماه رمضان میقات دعا و نیایش و کانون ایمان و آگاهى و آزادى است که هزاران درس سازندگى و رمز و راز سعادت و نیک‏بختى را به شایستگان مى‏آموزد.
پیام رمضان، پیام تقوا و پارسایى و نداى بلند نوسازى معنوى و فرهنگى است.
پیام رمضان، پیام آزادى انسان از زنجیر غرائز و هوسهاى شیطانى و به بند کشیدن شیاطین، توسط فرشتگان الهى است.
رمضان ماه خوش‏رفتارى با زیردستان و کارگران و کارمندان و عفو و گذشت از لغزش‏هاى احتمالى است. رمضان، ماه مواسات و برادرى و همدردى با محرومان و مستمندان در سراسر گیتى است. ماه صبر است و مقاومت.آغازش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادى از آتش. (5) ماه رمضان، ماه مسابقه در خودسازى و نوسازى معنوى و فصل توزیع جوائز الهى است.
سرآغاز سال رشد و تکامل روحى و ماه اول در«تقویم عبادى‏» و روزشمار فوز و فلاح و آزادى است. رمضان، ماه روزه و حضور در مهمانسراى حضرت حق است. انسان با روزه به قلمرو رحمت الهى گام مى‏نهد و زکات بدن خویش را مى‏پردازد. زکات بدن کاهشى است که به رشد و افزایش مى‏انجامد و پرداختى است که دریافتها درپى‏دارد. (6)
پیام رمضان. پیام آزادى از کمند عادت‏هاست. ماه رهایى از زنجیر اعتیاد و عادتهاى خوردنى، خواندنى، شنیدنى، نوشیدنى، دیدنى و عادتهاى گفتنى و خفتنى و...
پیام رمضان، پیام بیدارى از خواب غفلت و رهایى از دام شهوت و آگاهى از عرفان و عروج بشریت و هشدار نسبت‏به وابستگى به غل و زنجیر مادیت و چاه طبیعت است.
هلال رمضان، صداى بازگشت‏به خویشتن خویش است، که دور افتادگان قله معرفت را به درک فضیلت‏« لیلة القدر» فرا مى‏خواند و فریاد بازگشت‏به فطرت و عید فطر را به انسانها، نوید مى‏دهد.
ماه توبه و بازگشت
رمضان ماه آتش زدن بر خرمن گناه است و فصل سوزاندن زباله‏هاى جسم و جان و جامعه. فصل پاکسازى فضاى زندگى و بهار باران وحى بر قلب و روح فرزندان قرآن و عاشقان عترت(ع) است.رمضان ماه توبه و بازگشت است. بازگشت از هرگونه شرقزدگى و غرب‏گرایى به‏«صراط مستقیم‏» قرآن و اهل بیت(ع) و حرکت در مدار و مسیرى که در عصر ما امام خمینى ترسیم فرمود و در صحیفه نور (7) تدوین شد. رمضان ماه توبه و بازگشت است، بازگشت از هر گناه فردى و جمعى، بازگشت از هر گونه لغزش و خطاى فرهنگى، اقتصادى و سیاسى و هر گونه سیاست‏گذارى و برنامه‏ریزى که ما از اهداف انقلاب اسلامى و خط اصیل امام دور مى‏کند.
ماه رمضان ماه تنظیم جهت‏گیرى انسان و تقویت ایمان و تحکیم برادرى بر محور قرآن است. پیام رمضان، پیام سلامتى، دوستى، امنیت و ایمان و آزادى در پرتو بندگى خداى مهربان و مقتدر است که تنها با جهت‏گیرى قرآنى و رهبرى علوى دست‏یافتنى است.
ماه رمضان ماه خودسازى و تکامل معنوى دولت و ملت و ماه بازگشت هر دو به معیارهاى اصیل قرآن و عترت(ع) است.
در این ماه باید از حمله‏ها و حمایت‏هایى که ناآگاهانه و به تحریک دیگران انجام دادیم بسوى خدا بازگردیم. آرى ماه «بازگشت‏» است. بازگشت از تهمت‏ها و دروغ‏ها، بازگشت از جناح‏بندى‏ها و هرگونه راست‏گرایى و چپ زدگى، توبه از هر چه رنگ بوى کفر و نفاق و فسق و گناه دارد. رمضان ماه بازگشت از برنامه‏ریزى‏ها و بودجه‏گذاریهاى نامشروع است.
ماه بازگشت از قانون نویسى نسنجیده و راى دادن و ندادن‏هاى بى‏حساب و کتاب است. ماه بازگشت از قضاوت‏ها و داوریهاى ناروا و اظهار نظرهاى شتابزده و کارنشناسانه است. ماه لغو همه برنامه‏هاى ناهماهنگ با خط قرآن و عترت و هر گونه قرار داد و پیمان دوستى با شیاطین ریز و درشت داخلى و خارجى است.
ماه استغفار است. از هرگونه انتخاب و انتصابى که بدون معیارهاى قرآنى انجام گرفته پوزش بطلبیم و از هر گامى که به سوى کفر و شرک نزدیک شده‏ایم و هر دستى که به سوى استکبار و جلاد بزرگ قرن، آمریکا دراز کرده‏ایم، توبه کنیم.
رمضان ماه توبه است، توبه از غفلتهایى که در گفتار و نوشتار و امضا و رفتار داشته‏ایم. توبه از لباسهایى که هماهنگ با فرهنگ غرب بافته و دوخته و فروخته و پوشیده‏ایم. توبه از سمینارهایى که از بودجه بیت‏المال ولى براى نمایش خصیت‏خود و دوستان برگزار کرده‏ایم. توبه از مقاله‏هایى که در خط جناح و گروه و باند خویش، بدون توجه به آثار زیان‏بار فکرى،اخلاقى آن نگاشته، ویراسته، چیده، مقابله کرده و چاپ و منتشر کرده‏ایم.
بازگشت از تجلیل و دوستى کفار و منافقان، که به بهانه علم و هنر و صنعت و ورزش، آگاهانه و ناآگاهانه، ارزش ایمان و جهاد و تقوا را در برابر آن تحقیر کرده و معیار اول یعنى ایمان و کفر را به فراموشى سپرده‏ایم.
بازگشت از هر درجه و مقام و عنوان و لقبى که به ناحق به اشخاص و گروهها بخشیده و یا به ناروا از دیگرى بازستانده‏ایم.
ماه توبه از« رقابت‏»ها و«حسادت‏»ها است.
ماه توبه از بدگمانى‏ها نسبت‏به مؤمنان و حسن ظنى که در حق کفار و منافقان نشان دادیم. ماه توبه از شدت و تحقیرى که در برابر مؤمنان و حزب الله و حزب الله‏یى‏ها روا داشتیم و توبه از نرمش و تملق و ترسى که از کفر جهانى به جان خریدیم.
توبه از دروغ‏هایى که به مردم گفتیم و توبه از اطلاعات راست و دروغى که به سود کفار و استکبار، گفته، نگاشته، مخابره کرده، منتشر ساخته و به شبکه‏هاى جهانى اطلاع رسانى و بانکهاى اطلاعات کفر و شرک و نفاق سپردیم.
ماه توبه است. توبه از احکام عزل و نصبى که نه بر اساس صلاحیت و لیاقت‏بلکه بر معیار تملق و جناح‏گرایى و داد و ستد سیاسى صادر کردیم و هنگام امضاء خدا را از یاد بردیم. بیش از آنچه مردم ما نیاز به ماه رمضان و خودسازى دارند، دولتمردان ما باید با کمیل هم ناله شوند و بگویند:« اللهم اغفرلى کل ذنب اذنبته و کل خطیئة اخطاتها.» خدایا هر گناهى که کردم بیامرز و هر خطایى که رفتم ببخشاى.
آرى ماه رمضان ماه بازگشت‏به قرآن است و تنظیم کامل افکار و اخلاق و رفتار انسان. البته اگر تکثرگرایان اصول ثابت و قرائت معتبرى را براى ما به رسمیت‏بشناسند و با تئورى نسبیت‏حق و باطل به آشتى کفر و ایمان برنخیزند.
ماه توحید و ولایت
یکى از بزرگترین آفاتى که انقلاب اسلامى و هویت دینى مردم ایران اسلامى و هویت دینى مردم ایران اسلامى را هم اکنون تهدید مى‏کند، تحریف‏ها و تصحیف‏ها و قرائتهاى ناشیانه‏اى است که توسط برخى جاهلان و یا مزدوران از اسلام و تشیع و تاریخ اهل بیت(ع) و تاریخ اسلام و مسلمین ارائه مى‏شود و به بهانه اینکه از دین قرائت‏هاى گوناگون وجود دارد هر کسى به خود حق مى‏دهد به تحریف‏«عقاید» و«احکام و تاریخ اسلام‏» بپردازد و چهره‏اى ناقص و نادرست و زشت از قرآن و اسلام و تشیع ترسیم کند.
روش «قیاس‏» و استحسان و تاویل و تفسیر به راى که در فرهنگ اهل بیت(ع)، عامل محو و نابودى دین شناخته شده، اینک توسط برخى قلمداران و به سفارش دشمنان اسلام به شدت رواج دارد و رنج‏آورتر اینکه به بهانه لزوم‏« جامعه چند صدایى‏» و سعه صدر و تسامح، مورد حمایت‏برخى دست‏اندرکاران امور کشور قرار مى‏گیرد.
توحید چیزى جز نفى حکومتهاى هوس‏آلود فردى و جمعى و اعتقاد به یگانگى و حق حاکمیت و مالکیت انحصارى خدا بر جهان نیست، مؤید این حقیقت پاسخى است که امام صادق(ع) به یونس بن عبد الرحمن مى‏گوید:
«قلت لابى الحسن الاول(ع):بما اوحد الله؟ فقال یا یونس، لا تکونن مبتدعا، من نظر برایة هلک و من ترک اهل بیت نبیه ضل و من ترک کتاب الله و قول نبیه کفر.» (8)
«به امام هفتم گفتم، خدا را چگونه یگانه بدانیم.فرمود: اى یونس، هرگز بدعتگذار نباش. هر کس طبق راى خویش بنگرد، هلاک شود و هر کس اهل بیت پیامبرش را رها کند، گمراه گردد و هر کس کتاب خدا و سخن پیام‏آورش ترک گوید، کافر شود».
جامعه اسلامى، جامعه تک‏صدایى نیست ولى در جامعه اسلامى صداى برتر و آواى مقدس، موسیقى مدرن و ترانه سنتى و تز لیبرالیستم و اندیشه لائیک نیست، آواى قرآن است و صداى اذان و هر صادیى مخالف آواى قرآن و سخن عترت، اعتبار فرهنگى، حقوقى، سیاسى و مردمى ندارد و کارگزاران نظام اسلامى در هر رده و مقام قبل از آنکه با« ایسم‏هاى غربى‏» و« شرقى‏» آشنا باشند باید قرآن و حدیث را بفهمند و عمل کنند و قبل از آنکه دکتراى مدیریت و فلسفه و علوم سیاسى بگیرند، باید به فهم قرآن و حدیث روى آورند. صداى ملى‏گرایى، صداى التقاط، صداى پلورالیسم، صداى جمود و تحجر، ادعاى قانون‏گذارى در برابر خدا، صداى شیطان است و زوزه گرگ و نعره شیطان بزرگ، و این جیغ و دادهاى فرمایشى‏«آمریکا» صداى همشهریان ما و ایرانیان امروز و فردا نیست.
در نظام اسلامى، عالى‏ترین، محبوب‏ترین و راست‏ترین صداها، صداى تکبیر و توحید و شهادت به نبوت و ولایت اهل بیت(ع) پیامبر است. و کسانى که در برابر تفکر توحیدى، بت تکثرگرایى و پلورالیستم را مى‏پرستند و به جاى پاسدارى از امر به معروف و نهى از منکر، بر ضریح تساهل و تسامح دخیل بسته‏اند. هرگز راه به جایى نخواهند برد و از نرمش در برابر غارتگران و زورگویان جهانى جز تحقیر و استثمار بیشتر نصیب و بهره‏اى نخواهند داشت.
اجبار و تحقیر بى‏مرز عرفات توسط آمریکا و حذف مواد اساسى از منشور مبارزات مردم فلسطین و هجوم مجدد و رسواى آمریکا و انگلیس بدون رعایت‏حداقل ظاهرسازى و فرمالیته بین‏المللى به مردم بى‏گناه عراق، ماهیت مدعیان حقوق بشر و دمکراسى و آزادى را نشان داد. و یکبار دیگر همه دنیا فهمید، تنها زبانى که استکبار جهانى مى‏فهمد و بدان سخن مى‏گوید، زبان سه ضلعى زر و زور و تزویر است و«گفتگوى تمدن‏»ها با ارتباط و مذاکره با شیطان فرسنگ‏ها فاصله دارد. و مذاکرات «جوجه‏» با«روباه پیر» و« روباه صحرا» هیچگاه به سود صلح و عدالت و آزادى نخواهد بود.
فاعتبروا یا اولى الابصار
و السلام. سردبیر
پى‏نوشتها:
1- رسول الله(ص) انما سمى الرمضان لانه یرمض الذنوب، کنزل العمال، 23688.
2- رسول اکرم، بحار، ج 96، ص 346.
3- صحیفه سجادیه، دعاى 44.
4- همان، دعاى، 45.
5- الفروع من الکافى، ج 4، ص 67.
6- همان، ج 4، ص 63.
7- این پرسش همچنان بدون پاسخ است. که چرا هم اکنون صحیفه نور در بازار به طور کامل یافت نمى‏شود؟
8- اصول کافى، ج 1، ص 73.