با امام حسین(ع) در سایه قرآن
آرشیو
چکیده
متن
پیامبر اکرم(ص) فرمود: «من دو چیز گرانمایه در میان شما به یادگار مىنهم: کتاب خدا و خاندانم. این دو هرگز از یکدیگر جدا نمىشوند تا آنکه در قیامت کنار حوض کوثر بر من وارد آیند.» (1)
این حدیثبه حدیث ثقلین معروف شد و تمام فرقههاى مسلمین آن را در کتب معتبر خویش نقل کردند; اما به فرموده خمینى کبیر «خودخواهان و طاغوتیان قرآن کریم را وسیلهاى ساختند براى تداوم بخشیدن به حکومتهاى غاصب و ضد قرآنى خویش و مفسران حقیقى قرآن و آشنایان به حقایق آن را، که سراسر قرآن را از پیامبر اکرم(ص) دریافت کرده بودند، با بهانههاى گونهگون عقب زدند و با توطئه کثیف خود، در حقیقت قرآن را از صحنه خارج کردند.» (2)
ممکن استبپرسید: آیا فهم قرآن تنها در توان معصومان (علیهم السلام) است و دیگر مردم حق ندارند، بدون مراجعه به روایات اهل بیت، از قرآن بهره گیرند؟
در پاسخ باید گفت: ما مانند اخبارىها نیستیم که فهم قرآن را یکسره مخصوص اهل بیت (علیهم السلام) بدانیم; بخشى از آیات محکمات و بینات نامیده مىشود و هر کس، به شرطى که با زبان عربى و شان نزولها و یک سلسله مباحث لازم دیگر به طور صحیح آشنایى کافى داشته باشد مىتواند از آن بهره گیرد; اما مىدانیم که آیات قرآن دو دستهاند: محکمات و متشابهات. (3) براى فهم آیات متشابه جز تمسک به راسخان در علم اهل بیت (علیهم السلام) راهى نیست.
طبق تصریح شیعه و سنى، قرآن کریم در موارد متعددى به مقام و موقعیت اهل بیت (علیهم السلام) و عصمت و طهارت و ولایت آنها اشاره کرده است. در این فرصت، آن دسته از روایات سالار شهیدان حضرت ابى عبدالله الحسین(ع) در باره برخى از آیات قرآن کریم، که در خصوص اهل بیت عصمت (علیهم السلام) وارد شده، مورد توجه قرار مىدهیم و جانهاى خود را با کلمات نورانى آن فاتح اقلیم وجود جلایى دیگر مىبخشیم.
زبان من زبون و خامهام خام چه گویم در مقام آن دلارام
باید توجه داشت که در برخى از روایات، آن حضرت تنها راوى حدیث است که از پیامبر اکرم(ص) یا امیرمؤمنان(ع) نقل مىکند; ولى ما تنها به روایاتى اشاره مىکنیم که در آن امام(ع) خود سخنى فرموده یا پرده از حقیقتى برداشته است. البته این سخن با نقل مواردى که آن حضرت از رسول اکرم یا امیرمؤمنان مطلبى پرسیده و سپس پرسش و پاسخ را باز گفته است، منافات ندارد; زیرا به هر حال خود حضرت در متن جریان حضور داشته است.
به هر ترتیب امام حسین(ع) در این دسته از روایات به تبیین بطنى از بطون قرآن پرداخته، از تاویل، تفسیر یا شان نزول آیات پرده برمىدارد و گاه براى بیان حقیقتى به آیه استدلال مىکند.
توسل به اهل بیت
در ذیل آیه 62 سوره بقره امام(ع) فرمود: اگر آنها [یهودیان]با نیتى صادق و عقیدهاى درست از عمق جان خداى را به «محمد و آل پاکش» مىخواندند تا نگاهشان دارد ... حتما خداوند با کرمش به آنها پاسخ مىداد; اما کوتاهى کردند ... (4)
سرزنش دشمنان اهل بیت
در ذیل آیه97 سوره بقره امام(ع) مىفرماید: همانگونه که یهود را به جهت دشمنى با جبرئیل(ع)، مورد مذمت قرار داده; دشمنان «اهل بیت» را نیز مشمول سرزنش خویش گردانیده است. زیرا به اعتقاد آنان نیز جبرئیل(ع) و فرشتگان مقرب خدا براى یارى رساندن به محمد(ص) و على(ع) فرود مىآمدند ... (5)
پیروى از اهل بیت
امام(ع) به اشاره پدر گرامىاش حضرت امیرمؤمنان(ع) در توضیح مراد از «ناس»، در آیه199 سوره بقره مىفرماید: مقصود از آن، ما اهل بیت هستیم و به همین جهت، خداوند مىفرماید: از همان جایى که مردم (ناس) کوچ مىکنند، کوچ کنید. [و پیروى از اهل بیت را پیشه خویش سازید (6) ]
در آیه 75 سوره انفال مىخوانیم: ... و خویشاوندان نسبتبه یکدیگر در احکامى که خدا مقرر داشته [از دیگران] سزاوارترند.
امام(ع) فرمود: هنگامى که این آیه نازل شد، از رسول خدا(ص) در باره تاویل آن پرسیدم. رسول خدا(ص) فرمود: به خدا سوگند، جز شما کس دیگرى را قصد نکرده است و شما همان خویشاوندان من هستید. پس هر گاه من از دنیا رفتم، پدرت على(ع) نسبتبه من و جانشینى من سزاوارتر است; و هر گاه پدرت از دنیا برود، برادرت حسن(ع) بدان سزاوارتر است; و آنگاه که حسن(ع) از دنیا برود، تو بدان مقام سزاوارترى.
گفتم: اى رسول خدا، بعد از من چه کسى شایسته آن مقام است؟
فرمود: پسرت على.
به همین ترتیب نام یکایک ائمه اطهار (علیهم السلام) را برشمرد; هر کدام را بعد از دیگرى شایستهتر به خلافت دانست و در پایان فرمود: غیبت در زمان نهمین فرزندت به وقوع مىپیوندد. این ائمه نسل تواند، خداوند علم و فهم مرا به ایشان عطا کرده است و سرشت آنها از سرشت من است. خدایا این مردم را چه مىشود که با آزار خاندانم مرا مىآزارند؟! خداوند شفاعتم را نصیب ایشان نگرداند. (7)
پاداش پیروى از اهل بیت
در آیه29 سوره رعد مىخوانیم: «آنان که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، طوبى و بهترین سرانجامها در انتظارشان است.»
امام(ع) مىفرماید: این آیه در مورد امیرمؤمنان نازل شده است. «طوبى» درختى است در خانه وى در بهشت و هیچ میوهاى در هیچ خانهاى از خانههاى بهشت نیست; مگر آنکه شاخهاى از این درخت در آن وجود دارد. (8)
خداوند در آیه 71 سوره اسراء مىفرماید: «روزى که هر گروهى را با پیشوا و امام خویش مىخوانیم ...»
امام(ع) فرمود: آرى، پیشوایان دو دستهاند; امامى که مردم را به هدایت دعوت مىکند و مردم از وى پیروى مىکنند و به سعادت مىرسند و امامى که مردم را بهگمراهى فرا مىخواند و مردم نیز از وى پیروى مىکنند.[و در تباهى غوطهور مىگردند]
پرسش از ولایت اهل بیت در قیامت
خداوند در آیه36 سوره اسراء مىفرماید: «چشم و گوش و دل، تمامى اینها مورد پرسش و بازخواست قرار مىگیرند.»
امام(ع) فرمود: [رسول خدا(ص) فرمود:] ... به عزت پروردگارم سوگند، تمامى امت من در روز قیامتباز داشته مىشوند و از ولایت امیرمؤمنان(ع) بازخواست مىگردند. (9)
احترام به اهل بیت
در آیه 82 سوره کهف مىخوانیم: «... و اما آن دیوار، از آن دو یتیم در آن شهر بود و زیر آن گنجى متعلق بدانها وجود داشت و پدرشان مردى نیکوکار بود. پروردگارت مىخواست آنها به حد بلوغ برسند و گنجخود را بیرون آورند...»
امام به یکى از منحرفان مىفرماید: به خاطر احترام چه کسى آن دیوار براى این دو یتیم محفوظ ماند؟
مرد گفت: پدرشان
امام فرمود: آیا پدر آنها بهتر بود یا رسول خدا؟
آن مرد بدین وسیله به مقام و عظمت آن خاندان پى برد و سرافکنده و شرمسار گردید. (10)
جدال میان اهل بیت و بنىامیه
شخصى از آن حضرت در باره آیه19 سوره حج پرسید. خداوند در این آیه مىفرماید: «اینان دو گروهند (دشمن یکدیگر) که در باره پروردگارشان به جدال و نزاع برخاستند.»
امام پاسخ داد: ما و بنىامیه هستیم که در باره خداى - عزوجل - به جدال و مخاصمه پرداختهایم; ما مىگوییم خداى راست گفت; و آنان مىگویند: خداى دروغ گفت: پس ما و ایشان تا روز قیامت [نیز] دشمن یکدیگریم. (11)
اهل بیت، حکمرانان الهى
در آیه 41 سوره حج مىخوانیم: «[یاران خدا] کسانى هستند که اگر در زمین بدانها قدرت و مکنتبخشیم، نماز را برپا داشته و زکات را مىپردازند و امر به معروف و نهى از منکر مىکنند و ...»
امام(ع) فرمود: این آیه در شان ما اهل بیت فرو فرستاده شده است.
طهارت و عصمت اهل بیت
خداوند در آیه33 سوره احزاب مىفرماید: «خداوند اراده کرده است که پلیدى و گناه را تنها از شما اهل بیت دور سازد و شما را پاک گرداند. [و به مقام عصمت رساند]»
آن حضرت فرمود: رسول خدا(ص) در منزل امسلمه بود که برایش [غذایى به نام] حریره آوردند. آن حضرت على و فاطمه و حسن و حسین(ع) را فرا خواند و همگى از آن خوردند. سپس عباى خیبرى بر آنهاء;ححظ افکند و آیه فوق را تلاوت فرمود. (12)
اهل بیت منبع علوم
خداوند در آیه 12 سورء یس مىفرماید: «و همه چیز را در امام آشکار کنندهاى برشمردهایم.»
آن حضرت فرمود: ... حضرت رسول خدا(ص) فرمود: مراد از «امام مبین» امیرالمؤمنین(ع) است، بىتردید او همان امامى است که خداى - تبارک و تعالى - در وى علم هر چیزى را به شماره درآورده است. (13)
پیوستن به اهل بیت و دوستى با ایشان
در آیه23 سوره شورى مىخوانیم: «[اى رسول ما، به امت] بگو: من از شما اجرى نمىخواهم جز دوست داشتن نزدیکانم. »
امام حسین(ع) فرمود: آن خویشاوندى که خداوند پیوند بدانها را فرمان داده و حق آنان را گرامى داشته و خوبى را در ایشان نهاده است، خویشاوندى ما اهل بیت است. خداوند حق ما را بر هر مسلمانى واجب کرده است. (14)
اهل بیت هماره در حال عبادت
خداوند در آیه29 سوره فتح مىفرماید: «... آنان [کسانى که با رسول خدا(ص) در برابر کفار سرسخت و در میان خود مهربانند] را مىبینى که پیوسته در حال رکوع و سجودند ...»
امام(ع) فرمود: این آیه در باره على بنابى طالب(ع) نازل شده است. (15)
اهل بیتسرچشمه روشنایىها
در آیات آغازین سوره شمس مىخوانیم: «سوگند به خورشید و تابش و گسترش نور آن در هنگام بالا آمدن ...; و سوگند به ماه، آن هنگام که در پى خورشید برآید و سوگند به روز آن هنگام که زمین را روشنایى مىبخشد.»
امام(ع) فرمود: مراد از خورشید، محمد رسول خدا است; و مراد از ماه امیرمؤمنین على است که به دنبال محمد(ص) مىآید و مراد از روز قائم آل محمد است که زمین را از قسط و عدل پر مىسازد. (16)
نعمت دیندارى و ولایت اهل بیت
در آیه 11 سوره ضحى مىخوانیم: «... و اما نعمت پروردگارت را، پس بازگو کن.»
امام(ع) فرمود: مراد از نعمت، دین و اعتقاد به ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است. (17)
اهل بیت و آگاهى از رویدادهاى آینده
امیرالمؤمنین(ع) سوره قدر را تلاوت مىفرمود. حسین(ع) گفت: پدر، گویا این سوره [که]از دهان شما [شنیده مىشود] شیرینى خاصى دارد! حضرت فرمود: اى فرزند رسول خدا و فرزندم، من از این سوره چیزى مىدانم که تو نمىدانى. هنگامى که این سوره نازل شد، جدت رسول خدا(ص) مرا فرا خواند. وقتى به محضرش شرفیاب شدم] آن را برایم قرائت فرمود; سپس بر شانه راستم زد و گفت: اى برادر من و وصى من و سرپرست و والى امتم بعد از من، و اى دشمن دشمنان من تا روزى که همگان برانگیخته شوند، این سوره بعد از من براى تو است و بعد از تو براى فرزندانت. [آرى] جبرئیل(ع) برادر فرشتهام، حوادث امتم را در سنتخویش برایم گفته است و همانها را براى تو نیز بازگو خواهد کرد. این سوره در جان قدسى تو و جانشینان [من و تو] تا آن هنگام که طلوع فجر قائم(ع) سرزند هماره نوربخش خواهد بود. (18)
اللهم عجل فرج قائم آل محمد(ع)
پىنوشتها:
1- مسند ابنحنبل، ج3، ص 14، دارصادر، بیروت.
2- صحیفه نور، ج 21، ص 170. (با تصرف)
3- آل عمران، آیه7.
4- التفسیر المنسوب الى الامام العسکرى(ع)، مؤسسة الامام المهدى(ع)، قم، ص267.
5- همان، ص 448 به بعد.
6- الکافى، شیخ کلینى، دار صعب، بیروت، ج 8، ص 244.
7- کفایة الاثر، خزاز قمى، انتشارات بیدار، قم، ص 175.
8- مائة منقبة، ابن شاذان، ص137. مدرسة الامام المهدى(ع)، قم.
9- عیون اخبار الرضا(ع)، شیخ صدوق، ج 1، ص 280، مؤسسة الاعلمى، بیروت.
10- تاریخ ابنعساکر «ترجمة الامام الحسین(ع)، ص157، مؤسسه المحمودى، بیروت.
11- الخصال، شیخ صدوق، ص 42، مکتبة الصدوق، تهران.
12- البرهان، سید هاشم بحرانى، ج3، ص 312، مؤسسه اسماعیلیان، قم.
13- معانى الاخبار، شیخ صدوق، ص 95. جماعة المدرسین، قم.
14- البرهان، ج 4، ص 124. موسسة اسماعیلیان، قم.
15- المناقب، ابنشهرآشوب، ج 2، ص 15.
16- تفسیر فرات کوفى، ص 212.
17- المحاسن، شیخ برقى، ج 1، ص 344. المجمع العالمى لاهل البیت (علیهم السلام)، قم.
18- بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 25، ص 70.
این حدیثبه حدیث ثقلین معروف شد و تمام فرقههاى مسلمین آن را در کتب معتبر خویش نقل کردند; اما به فرموده خمینى کبیر «خودخواهان و طاغوتیان قرآن کریم را وسیلهاى ساختند براى تداوم بخشیدن به حکومتهاى غاصب و ضد قرآنى خویش و مفسران حقیقى قرآن و آشنایان به حقایق آن را، که سراسر قرآن را از پیامبر اکرم(ص) دریافت کرده بودند، با بهانههاى گونهگون عقب زدند و با توطئه کثیف خود، در حقیقت قرآن را از صحنه خارج کردند.» (2)
ممکن استبپرسید: آیا فهم قرآن تنها در توان معصومان (علیهم السلام) است و دیگر مردم حق ندارند، بدون مراجعه به روایات اهل بیت، از قرآن بهره گیرند؟
در پاسخ باید گفت: ما مانند اخبارىها نیستیم که فهم قرآن را یکسره مخصوص اهل بیت (علیهم السلام) بدانیم; بخشى از آیات محکمات و بینات نامیده مىشود و هر کس، به شرطى که با زبان عربى و شان نزولها و یک سلسله مباحث لازم دیگر به طور صحیح آشنایى کافى داشته باشد مىتواند از آن بهره گیرد; اما مىدانیم که آیات قرآن دو دستهاند: محکمات و متشابهات. (3) براى فهم آیات متشابه جز تمسک به راسخان در علم اهل بیت (علیهم السلام) راهى نیست.
طبق تصریح شیعه و سنى، قرآن کریم در موارد متعددى به مقام و موقعیت اهل بیت (علیهم السلام) و عصمت و طهارت و ولایت آنها اشاره کرده است. در این فرصت، آن دسته از روایات سالار شهیدان حضرت ابى عبدالله الحسین(ع) در باره برخى از آیات قرآن کریم، که در خصوص اهل بیت عصمت (علیهم السلام) وارد شده، مورد توجه قرار مىدهیم و جانهاى خود را با کلمات نورانى آن فاتح اقلیم وجود جلایى دیگر مىبخشیم.
زبان من زبون و خامهام خام چه گویم در مقام آن دلارام
باید توجه داشت که در برخى از روایات، آن حضرت تنها راوى حدیث است که از پیامبر اکرم(ص) یا امیرمؤمنان(ع) نقل مىکند; ولى ما تنها به روایاتى اشاره مىکنیم که در آن امام(ع) خود سخنى فرموده یا پرده از حقیقتى برداشته است. البته این سخن با نقل مواردى که آن حضرت از رسول اکرم یا امیرمؤمنان مطلبى پرسیده و سپس پرسش و پاسخ را باز گفته است، منافات ندارد; زیرا به هر حال خود حضرت در متن جریان حضور داشته است.
به هر ترتیب امام حسین(ع) در این دسته از روایات به تبیین بطنى از بطون قرآن پرداخته، از تاویل، تفسیر یا شان نزول آیات پرده برمىدارد و گاه براى بیان حقیقتى به آیه استدلال مىکند.
توسل به اهل بیت
در ذیل آیه 62 سوره بقره امام(ع) فرمود: اگر آنها [یهودیان]با نیتى صادق و عقیدهاى درست از عمق جان خداى را به «محمد و آل پاکش» مىخواندند تا نگاهشان دارد ... حتما خداوند با کرمش به آنها پاسخ مىداد; اما کوتاهى کردند ... (4)
سرزنش دشمنان اهل بیت
در ذیل آیه97 سوره بقره امام(ع) مىفرماید: همانگونه که یهود را به جهت دشمنى با جبرئیل(ع)، مورد مذمت قرار داده; دشمنان «اهل بیت» را نیز مشمول سرزنش خویش گردانیده است. زیرا به اعتقاد آنان نیز جبرئیل(ع) و فرشتگان مقرب خدا براى یارى رساندن به محمد(ص) و على(ع) فرود مىآمدند ... (5)
پیروى از اهل بیت
امام(ع) به اشاره پدر گرامىاش حضرت امیرمؤمنان(ع) در توضیح مراد از «ناس»، در آیه199 سوره بقره مىفرماید: مقصود از آن، ما اهل بیت هستیم و به همین جهت، خداوند مىفرماید: از همان جایى که مردم (ناس) کوچ مىکنند، کوچ کنید. [و پیروى از اهل بیت را پیشه خویش سازید (6) ]
در آیه 75 سوره انفال مىخوانیم: ... و خویشاوندان نسبتبه یکدیگر در احکامى که خدا مقرر داشته [از دیگران] سزاوارترند.
امام(ع) فرمود: هنگامى که این آیه نازل شد، از رسول خدا(ص) در باره تاویل آن پرسیدم. رسول خدا(ص) فرمود: به خدا سوگند، جز شما کس دیگرى را قصد نکرده است و شما همان خویشاوندان من هستید. پس هر گاه من از دنیا رفتم، پدرت على(ع) نسبتبه من و جانشینى من سزاوارتر است; و هر گاه پدرت از دنیا برود، برادرت حسن(ع) بدان سزاوارتر است; و آنگاه که حسن(ع) از دنیا برود، تو بدان مقام سزاوارترى.
گفتم: اى رسول خدا، بعد از من چه کسى شایسته آن مقام است؟
فرمود: پسرت على.
به همین ترتیب نام یکایک ائمه اطهار (علیهم السلام) را برشمرد; هر کدام را بعد از دیگرى شایستهتر به خلافت دانست و در پایان فرمود: غیبت در زمان نهمین فرزندت به وقوع مىپیوندد. این ائمه نسل تواند، خداوند علم و فهم مرا به ایشان عطا کرده است و سرشت آنها از سرشت من است. خدایا این مردم را چه مىشود که با آزار خاندانم مرا مىآزارند؟! خداوند شفاعتم را نصیب ایشان نگرداند. (7)
پاداش پیروى از اهل بیت
در آیه29 سوره رعد مىخوانیم: «آنان که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، طوبى و بهترین سرانجامها در انتظارشان است.»
امام(ع) مىفرماید: این آیه در مورد امیرمؤمنان نازل شده است. «طوبى» درختى است در خانه وى در بهشت و هیچ میوهاى در هیچ خانهاى از خانههاى بهشت نیست; مگر آنکه شاخهاى از این درخت در آن وجود دارد. (8)
خداوند در آیه 71 سوره اسراء مىفرماید: «روزى که هر گروهى را با پیشوا و امام خویش مىخوانیم ...»
امام(ع) فرمود: آرى، پیشوایان دو دستهاند; امامى که مردم را به هدایت دعوت مىکند و مردم از وى پیروى مىکنند و به سعادت مىرسند و امامى که مردم را بهگمراهى فرا مىخواند و مردم نیز از وى پیروى مىکنند.[و در تباهى غوطهور مىگردند]
پرسش از ولایت اهل بیت در قیامت
خداوند در آیه36 سوره اسراء مىفرماید: «چشم و گوش و دل، تمامى اینها مورد پرسش و بازخواست قرار مىگیرند.»
امام(ع) فرمود: [رسول خدا(ص) فرمود:] ... به عزت پروردگارم سوگند، تمامى امت من در روز قیامتباز داشته مىشوند و از ولایت امیرمؤمنان(ع) بازخواست مىگردند. (9)
احترام به اهل بیت
در آیه 82 سوره کهف مىخوانیم: «... و اما آن دیوار، از آن دو یتیم در آن شهر بود و زیر آن گنجى متعلق بدانها وجود داشت و پدرشان مردى نیکوکار بود. پروردگارت مىخواست آنها به حد بلوغ برسند و گنجخود را بیرون آورند...»
امام به یکى از منحرفان مىفرماید: به خاطر احترام چه کسى آن دیوار براى این دو یتیم محفوظ ماند؟
مرد گفت: پدرشان
امام فرمود: آیا پدر آنها بهتر بود یا رسول خدا؟
آن مرد بدین وسیله به مقام و عظمت آن خاندان پى برد و سرافکنده و شرمسار گردید. (10)
جدال میان اهل بیت و بنىامیه
شخصى از آن حضرت در باره آیه19 سوره حج پرسید. خداوند در این آیه مىفرماید: «اینان دو گروهند (دشمن یکدیگر) که در باره پروردگارشان به جدال و نزاع برخاستند.»
امام پاسخ داد: ما و بنىامیه هستیم که در باره خداى - عزوجل - به جدال و مخاصمه پرداختهایم; ما مىگوییم خداى راست گفت; و آنان مىگویند: خداى دروغ گفت: پس ما و ایشان تا روز قیامت [نیز] دشمن یکدیگریم. (11)
اهل بیت، حکمرانان الهى
در آیه 41 سوره حج مىخوانیم: «[یاران خدا] کسانى هستند که اگر در زمین بدانها قدرت و مکنتبخشیم، نماز را برپا داشته و زکات را مىپردازند و امر به معروف و نهى از منکر مىکنند و ...»
امام(ع) فرمود: این آیه در شان ما اهل بیت فرو فرستاده شده است.
طهارت و عصمت اهل بیت
خداوند در آیه33 سوره احزاب مىفرماید: «خداوند اراده کرده است که پلیدى و گناه را تنها از شما اهل بیت دور سازد و شما را پاک گرداند. [و به مقام عصمت رساند]»
آن حضرت فرمود: رسول خدا(ص) در منزل امسلمه بود که برایش [غذایى به نام] حریره آوردند. آن حضرت على و فاطمه و حسن و حسین(ع) را فرا خواند و همگى از آن خوردند. سپس عباى خیبرى بر آنهاء;ححظ افکند و آیه فوق را تلاوت فرمود. (12)
اهل بیت منبع علوم
خداوند در آیه 12 سورء یس مىفرماید: «و همه چیز را در امام آشکار کنندهاى برشمردهایم.»
آن حضرت فرمود: ... حضرت رسول خدا(ص) فرمود: مراد از «امام مبین» امیرالمؤمنین(ع) است، بىتردید او همان امامى است که خداى - تبارک و تعالى - در وى علم هر چیزى را به شماره درآورده است. (13)
پیوستن به اهل بیت و دوستى با ایشان
در آیه23 سوره شورى مىخوانیم: «[اى رسول ما، به امت] بگو: من از شما اجرى نمىخواهم جز دوست داشتن نزدیکانم. »
امام حسین(ع) فرمود: آن خویشاوندى که خداوند پیوند بدانها را فرمان داده و حق آنان را گرامى داشته و خوبى را در ایشان نهاده است، خویشاوندى ما اهل بیت است. خداوند حق ما را بر هر مسلمانى واجب کرده است. (14)
اهل بیت هماره در حال عبادت
خداوند در آیه29 سوره فتح مىفرماید: «... آنان [کسانى که با رسول خدا(ص) در برابر کفار سرسخت و در میان خود مهربانند] را مىبینى که پیوسته در حال رکوع و سجودند ...»
امام(ع) فرمود: این آیه در باره على بنابى طالب(ع) نازل شده است. (15)
اهل بیتسرچشمه روشنایىها
در آیات آغازین سوره شمس مىخوانیم: «سوگند به خورشید و تابش و گسترش نور آن در هنگام بالا آمدن ...; و سوگند به ماه، آن هنگام که در پى خورشید برآید و سوگند به روز آن هنگام که زمین را روشنایى مىبخشد.»
امام(ع) فرمود: مراد از خورشید، محمد رسول خدا است; و مراد از ماه امیرمؤمنین على است که به دنبال محمد(ص) مىآید و مراد از روز قائم آل محمد است که زمین را از قسط و عدل پر مىسازد. (16)
نعمت دیندارى و ولایت اهل بیت
در آیه 11 سوره ضحى مىخوانیم: «... و اما نعمت پروردگارت را، پس بازگو کن.»
امام(ع) فرمود: مراد از نعمت، دین و اعتقاد به ولایت اهل بیت (علیهم السلام) است. (17)
اهل بیت و آگاهى از رویدادهاى آینده
امیرالمؤمنین(ع) سوره قدر را تلاوت مىفرمود. حسین(ع) گفت: پدر، گویا این سوره [که]از دهان شما [شنیده مىشود] شیرینى خاصى دارد! حضرت فرمود: اى فرزند رسول خدا و فرزندم، من از این سوره چیزى مىدانم که تو نمىدانى. هنگامى که این سوره نازل شد، جدت رسول خدا(ص) مرا فرا خواند. وقتى به محضرش شرفیاب شدم] آن را برایم قرائت فرمود; سپس بر شانه راستم زد و گفت: اى برادر من و وصى من و سرپرست و والى امتم بعد از من، و اى دشمن دشمنان من تا روزى که همگان برانگیخته شوند، این سوره بعد از من براى تو است و بعد از تو براى فرزندانت. [آرى] جبرئیل(ع) برادر فرشتهام، حوادث امتم را در سنتخویش برایم گفته است و همانها را براى تو نیز بازگو خواهد کرد. این سوره در جان قدسى تو و جانشینان [من و تو] تا آن هنگام که طلوع فجر قائم(ع) سرزند هماره نوربخش خواهد بود. (18)
اللهم عجل فرج قائم آل محمد(ع)
پىنوشتها:
1- مسند ابنحنبل، ج3، ص 14، دارصادر، بیروت.
2- صحیفه نور، ج 21، ص 170. (با تصرف)
3- آل عمران، آیه7.
4- التفسیر المنسوب الى الامام العسکرى(ع)، مؤسسة الامام المهدى(ع)، قم، ص267.
5- همان، ص 448 به بعد.
6- الکافى، شیخ کلینى، دار صعب، بیروت، ج 8، ص 244.
7- کفایة الاثر، خزاز قمى، انتشارات بیدار، قم، ص 175.
8- مائة منقبة، ابن شاذان، ص137. مدرسة الامام المهدى(ع)، قم.
9- عیون اخبار الرضا(ع)، شیخ صدوق، ج 1، ص 280، مؤسسة الاعلمى، بیروت.
10- تاریخ ابنعساکر «ترجمة الامام الحسین(ع)، ص157، مؤسسه المحمودى، بیروت.
11- الخصال، شیخ صدوق، ص 42، مکتبة الصدوق، تهران.
12- البرهان، سید هاشم بحرانى، ج3، ص 312، مؤسسه اسماعیلیان، قم.
13- معانى الاخبار، شیخ صدوق، ص 95. جماعة المدرسین، قم.
14- البرهان، ج 4، ص 124. موسسة اسماعیلیان، قم.
15- المناقب، ابنشهرآشوب، ج 2، ص 15.
16- تفسیر فرات کوفى، ص 212.
17- المحاسن، شیخ برقى، ج 1، ص 344. المجمع العالمى لاهل البیت (علیهم السلام)، قم.
18- بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 25، ص 70.
تبلیغات
