چکیده

صندوق تأمین اجتماعی به عنوان بزرگ ترین صندوق بازنشستگی ایران، حدوداً نیمی از جمعیت کشور را تحت پوشش دارد و وضعیت جمعیتی و مالی آن، اهمیت فراوانی از نظر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی دارد. در این مقاله سعی شده است ساختار جمعیتی و تراز مالی این صندوق طی 100 ساله آینده (از سال 1399 تا سال 1498) مورد بررسی قرار گیرد و ابعاد آن تبیین گردد. برای این منظور یک نمونه یک درصدی از بیمه شدگان و مستمری بگیران صندوق تأمین اجتماعی انتخاب شده و با استفاده از یک مدل شبیه سازی خرد پویا، ساختار جمعیتی و مالی آن پیش بینی شده است. نتایج نشان می دهد که در فاصله سال های 1399 تا 1423 جمعیت مستمری بگیران صندوق با سرعت بالایی افزایش خواهد یافت؛ به طوری که تعداد بازنشستگان جدید سالانه از حدود 145 هزار نفر در سال 1399 به بالای 605 هزار نفر در سال 1423 می رسد. همچنین در سال 1443 کل جمعیت مستمری بگیران با عبور از 18 میلیون پرونده از جمعیت بیمه پردازان فزونی می گیرد و در نتیجه نسبت پیشتیبانی صندوق به عددی پایین تر از 1 می رسد. از طرف دیگر نسبت منابع نقدی به مصارف از حدود 82 درصد در سال 1399 به حدود 28 درصد در سال 1423 خواهد رسید و بر این اساس نرخ حق بیمه لازم برای برابری منابع و مصارف صندوق از حدود 20 درصد در سال 1399 به حدود 65 درصد در سال 1423 افزایش می یابد. عبور از این بحران مستلزم اتخاذ انواع اصلاحات پارامتریک و ساختاری و افزایش بیمه پردازان با تمرکز بر دوره اثرگذاری دو دهه آتی می باشد.

Prediction of the demographic and financial balance of the Iranian Social Security Fund using a dynamic microsimulation model

The Social Security Fund, as the largest pension fund in Iran, covers about half of the country's population, and its demographic and financial status is of social, political and economic importance. In this article, an attempt has been made to examine the demographic structure and the financial balance of this fund over the next 100 years (2020-2119). For this purpose, a one percent sample of the contributors and pensioners of the Social Security Fund is selected in the base year (2019) and its demographic and financial structure is predicted using a dynamic behavioral microsimulation model. The results show that between 2020 and 2044, the population of the pensioners will increase at a high speed; so that the number of new retirees increases from about 145,000 in 2020 to over 605,000 in 2044. Moreover, in 2064, the total population of pensioners will pass the population of contributors, and as a result, the fund's support ratio will fall well below a number lower than 1. On the other hand, the ratio of cash incomes to expenditres will reach about 28% in 2044 (from about 82% in 2020) and the contribution rate, which equates the incomes and expenditures of the fund, will reach about 65% (from lower than 20% in 2020). The results show that tne next two decades is a crutial window for pension policy-making in Iranian Social Security Fund. Solving this crisis requires the adoption of various parametric and structural reforms focusing on the effective period of the next two decades.

تبلیغات