سنجش کارآمدی سیاسی در دولت روحانی بر اساس شاخص های حاکمیت قانون و مشروعیت قوه مجریه (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
یکی از مهم ترین کارها برای شناخت دولت، سنجش میزان کارآمدی آن است. کارآمدی، بیان گر میزان توفیق دولت، به خصوص در قوه مجریه، برای رسیدن به اهداف مشخصش است و همچنین بیان کننده میزان اثربخشی آن است که از طریق نهادهای مختلف و با سازوکارهای گوناگون به وجود می آید. در این پژوهش، دولت روحانی، موسوم به دولت تدبیر و امید، با در نظر گرفتن دو شاخص مهم حاکمیت قانون و مشروعیت، مورد بررسی قرار گرفته است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که کارآمدی دولت، بر اساس دو شاخص حاکمیت قانون و مشروعیت، در دولت روحانی، چگونه سنجیده شده و به چه نحوی بوده است؟ این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، به این نتیجه رسیده است که در مجموع در زمینه شاخص حاکمیت قانون عملکرد روحانی همواره در وضعیت قرمز قرار داشت و تلاش های محدود او برای بهبود شاخص های موجود در این زمینه با ناکامی مواجه شد. در باب مشروعیت دولت روحانی در ارتباط با موضع عموم مردم بود. در این مقطع اکثریت شهروندان ایرانی به واسطه عملکرد ضعیف مدیریتی دولت و نوع مواجه با اعتراضات در 96 تا 98 به مرحله بی تفاوتی نسبت به مسائل سیاسی کشور به ویژه مشارکت در انتخابات رسیدند.Measuring political efficiency in the Rouhani government based on the indicators of the rule of law and the legitimacy of the executive branch
One of the most important things to know the government is to measure its efficiency. Efficiency expresses the degree of success of the government, especially in the executive branch, to achieve its specific goals, and it also expresses the degree of its effectiveness, which comes about through different institutions and with different mechanisms. In this research, Rouhani's government, known as the government of prudence and hope, has been examined considering two important indicators of rule of law and legitimacy. The main question of this research is how the efficiency of the government, based on two indicators of rule of law and legitimacy, was measured in Rouhani's government and how was it? This research, using descriptive-analytical method, has come to the conclusion that in the field of rule of law index, Rouhani's performance was always in the red state and his limited efforts to improve the existing indicators in this field were met with failure. Regarding the legitimacy of the Rouhani government, it was related to the position of the general public. At this point, the majority of Iranian citizens reached the stage of indifference towards the country's political issues, especially participation in the elections, due to the weak management performance of the government and the type of protests faced in 1996-1998.
تبلیغات
