فضل بنموسى در شهر جهرم
آرشیو
چکیده
متن
شهر زیبایى که به قول «تاورنیه»; سیاح معروف شایسته است «جنگل نخل»نامیده شود، در166 کیلومترى جنوب شرق شیراز واقع شده است و به نزدیکترینبنادر خلیج فارس (بندر لنگه) از طریق «لارستان» راه دارد.
جهرم به معناى جاىگرم است. در جنوب ناحیه مرکزى استان فارس و بین شهرستانهاى فسا، داراب،فیروزآباد و شیراز قرار دارد و از دشتهاى مرتفع (دست کم 900 متر) پدید آمده وبه وسیله کوههاى اطراف احاطه شده است. از نظر آب و هوایى، تابستانى گرم وزمستانى ملایم و مطبوع دارد به طورى که در سردترین ایام، دماى هوا ممکن استبهصفر درجه سانتیگراد برسد.
این شهرستان سابقه تاریخى بسیار طولانى دارد چنانکه آثارى از زمانهاى مختلف ازجمله ساسانیان، صفویان و زندیان در آن بر جاى مانده است.
فردوسى; شاعر نامدار ایران زمین نیز از جهرم نام برده است. از جمله ضمن بیانداستانهایى که از اردشیر بابکان نقل مىکند، مىسراید:
که بر شهر جهرم بد او پادشا جهاندیده با داد و فرمانروا به جهرم یکى مرد بود کى نژاد کجا نام او مهرک نوشزاد
امامزاده «فضل بنموسى بن جعفر(ع» بنا به قول مشهور در این شهرستان مدفون است
بر طبق آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا وبا معنویتبه مانند صدفى سبز، شصت و یک تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت وطهارت: را در سینه خود جاى داده است. امامزاده حسین(ع) و امامزاده فضل(ع)مشهورترین آنها مىباشند.
فضل بن موسى چگونه به جهرم آمد؟
کاروانى از اهل بیت: همراه با فاطمه معصومه(س) جهت زیارت و دیدار با امام;على بن موسى الرضا(ع) از مدینه عازم ایران شدند که خبر شهادت امام رضا(ع) درنزدیکى شهر قم به ایشان رسید. به دستور حضرت معصومه(س) کاروان راهى شهر قم شدو طولى نکشید که ایشان بر اثر بیمارى درگذشتند و یا بنا به برخى اقوال بر اثرمسمومیتبه شهادت رسید. از طرفى دستگاه حاکم دستورى را به والیان شهرهاى مختلفصادر کرد تا اهل بیت(ع) را در هر کجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند. و بهاین ترتیب امامزادگانى که همراه با حضرت معصومه(س) به ایران آمده بودند، بهناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقهاى عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگىادامه دادند اما تعداد زیادى از آنها شناسایى شدند و به شهادت رسیدند.
عدهاى از این بزرگواران نیز راهى استان فارس شدند که احمد بن موسى (شاه چراغ)مشهورترین آنها است.
پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل مىکنند که فضل بنموسى(ع) به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنى گزید.
منطقه خارقان (شهرک فاطمیه) که در گذشته از شهر فاصله زیادى داشته استبه علتوجود قنات معروف خارقان زمینهاى کشاورزى بسیارى داشت، امامزاده فضل(ع) به صورتناشناس به کشاورزى مىپردازد.
به مروز زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقهمند شدند و آوازه علم و تقواىوى در سرتاسر شهر پیچید تا اینکه حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامى که ازهویت واقعى وى آگاه شد، گروهى را مامور به شهادت رساندن ایشان کرد. سرانجامیکى از مامورین هنگامى که فضل بن موسى بن جعفر(ع) از شدت خستگى از کار روزانهدر کنار جوى آب به خواب رفته بود، با ضربات «بیل» ایشان را به شهادت رسانید.فرداى آن روز کشاورزان متوجه پیکر مقدس او که مظلومانه به خون غلطیده بود،شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.
امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دل سوختهاى است که از مکانهاىدور و نزدیک براى اداى احترام به آن محل مقدس مشرف مىشوند و در شبهاى جمعه بادریایى از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدسش را شستشو مىدهند.
هنگامى که شب جمعه پرده سیاه خود را بر روى آسمان مىکشد هیئتى همنام مادرغریبش زهرا(س) (هیئت مجمع الزهراء«س») اذان عشق سر داده و همراه با زائرین،پیشانىها را به مهر مىسایند تا با خلوص خودشان آسمان را به زمین متصل سازند وسرانجام پس از پاسى از شب با دعاى کمیل على(ع) و اشک چشم، ساختمان امامزاده راترک مىنمایند اما هیچگاه ذکر و نام و یاد امامزاده از دلهایشان بیرون نمىرود.
جهرم به معناى جاىگرم است. در جنوب ناحیه مرکزى استان فارس و بین شهرستانهاى فسا، داراب،فیروزآباد و شیراز قرار دارد و از دشتهاى مرتفع (دست کم 900 متر) پدید آمده وبه وسیله کوههاى اطراف احاطه شده است. از نظر آب و هوایى، تابستانى گرم وزمستانى ملایم و مطبوع دارد به طورى که در سردترین ایام، دماى هوا ممکن استبهصفر درجه سانتیگراد برسد.
این شهرستان سابقه تاریخى بسیار طولانى دارد چنانکه آثارى از زمانهاى مختلف ازجمله ساسانیان، صفویان و زندیان در آن بر جاى مانده است.
فردوسى; شاعر نامدار ایران زمین نیز از جهرم نام برده است. از جمله ضمن بیانداستانهایى که از اردشیر بابکان نقل مىکند، مىسراید:
که بر شهر جهرم بد او پادشا جهاندیده با داد و فرمانروا به جهرم یکى مرد بود کى نژاد کجا نام او مهرک نوشزاد
امامزاده «فضل بنموسى بن جعفر(ع» بنا به قول مشهور در این شهرستان مدفون است
بر طبق آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا وبا معنویتبه مانند صدفى سبز، شصت و یک تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت وطهارت: را در سینه خود جاى داده است. امامزاده حسین(ع) و امامزاده فضل(ع)مشهورترین آنها مىباشند.
فضل بن موسى چگونه به جهرم آمد؟
کاروانى از اهل بیت: همراه با فاطمه معصومه(س) جهت زیارت و دیدار با امام;على بن موسى الرضا(ع) از مدینه عازم ایران شدند که خبر شهادت امام رضا(ع) درنزدیکى شهر قم به ایشان رسید. به دستور حضرت معصومه(س) کاروان راهى شهر قم شدو طولى نکشید که ایشان بر اثر بیمارى درگذشتند و یا بنا به برخى اقوال بر اثرمسمومیتبه شهادت رسید. از طرفى دستگاه حاکم دستورى را به والیان شهرهاى مختلفصادر کرد تا اهل بیت(ع) را در هر کجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند. و بهاین ترتیب امامزادگانى که همراه با حضرت معصومه(س) به ایران آمده بودند، بهناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقهاى عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگىادامه دادند اما تعداد زیادى از آنها شناسایى شدند و به شهادت رسیدند.
عدهاى از این بزرگواران نیز راهى استان فارس شدند که احمد بن موسى (شاه چراغ)مشهورترین آنها است.
پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل مىکنند که فضل بنموسى(ع) به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنى گزید.
منطقه خارقان (شهرک فاطمیه) که در گذشته از شهر فاصله زیادى داشته استبه علتوجود قنات معروف خارقان زمینهاى کشاورزى بسیارى داشت، امامزاده فضل(ع) به صورتناشناس به کشاورزى مىپردازد.
به مروز زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقهمند شدند و آوازه علم و تقواىوى در سرتاسر شهر پیچید تا اینکه حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامى که ازهویت واقعى وى آگاه شد، گروهى را مامور به شهادت رساندن ایشان کرد. سرانجامیکى از مامورین هنگامى که فضل بن موسى بن جعفر(ع) از شدت خستگى از کار روزانهدر کنار جوى آب به خواب رفته بود، با ضربات «بیل» ایشان را به شهادت رسانید.فرداى آن روز کشاورزان متوجه پیکر مقدس او که مظلومانه به خون غلطیده بود،شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.
امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دل سوختهاى است که از مکانهاىدور و نزدیک براى اداى احترام به آن محل مقدس مشرف مىشوند و در شبهاى جمعه بادریایى از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدسش را شستشو مىدهند.
هنگامى که شب جمعه پرده سیاه خود را بر روى آسمان مىکشد هیئتى همنام مادرغریبش زهرا(س) (هیئت مجمع الزهراء«س») اذان عشق سر داده و همراه با زائرین،پیشانىها را به مهر مىسایند تا با خلوص خودشان آسمان را به زمین متصل سازند وسرانجام پس از پاسى از شب با دعاى کمیل على(ع) و اشک چشم، ساختمان امامزاده راترک مىنمایند اما هیچگاه ذکر و نام و یاد امامزاده از دلهایشان بیرون نمىرود.
تبلیغات
