چکیده

ابن طفیل دیدگاه های فلسفی خویش را به شیوه هنری در قالب یک رمان ارایه داده است. اینکه چرا یک فیلسوف، آن هم فیلسوفی که آثار اندکی نوشته زبان هنر را برای بیان آرای حکمی و فلسفی برمیگزیند نیاز به تبیین دارد. چنین تبیینی در رهیافت هنر فاضله فارابی امکان پذیر است. بخش اول این مقاله به تحلیل رهیافت هنر فاضله و بخش دوم به گزارش تحلیلی رساله ابن طفیل در پرتو رهیافت هنر فاضله اختصاص دارد. فارابی برآن است هنر فاضله باید معقولات را در لباس خیال تعلیم و ترویج کند. زیرا مردم بدینوسیله معارف عقلی را بهتر ادراک و در مقام پیروی نیز سعادت عقلی را بیشتر دنبال میکنند. نمونه تمام عیار هنر فاضله فارابی، شاهکار ابن طفیل است. ابن طفیل در رساله حی بن یقظان کودکی را تصویر میکند که در جزیره ای خالی از انسان در میان حیوانات وحشی به رشد جسمی، فکری و عرفانی میرسد.

Ibn Tufail as an Artist of Farabi’s Utopia

The last utopian objective, according to Farabi, is to gain rational beatitude. Since the public, because of their nature and customs, fail to understand rational truths so as to achieve rational beatitude, the way to arriving at rational happiness should be depicted to the public through their imagination. Doing this job, the artist of Farabi’s utopia conjures up images of rational beatitude in people’s imagination. Ibn Tufail’s novel, Hayy Ibn Yaqzan, is in accord with Farabi’s utopoian art.

تبلیغات