بررسی توسعه صنعت گاز طبیعی مایع شده در جهان و فرصت ها و تهدیدات اقتصادی-امنیتی آن برای ایران
آرشیو
چکیده
پیش بینی می شود تجارت گاز طبیعی مایع شده (LNG) هفت برابر سریع تر از خطوط لوله رشد و توسعه داشته باشد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری با ذخایر عظیم نفت و گاز، خواه ناخواه از توسعه این صنعت تأثیر خواهد پذیرفت. این مقاله ضمن بررسی وضعیت صنعت LNG در ایران و جهان، با استفاده از رویکردی توصیفی، با بررسی و مرور مطالعات صورت گرفته در این زمینه نتیجه می گیرد که ایران در برخورد با صنعت LNG سه رویکرد مختلف می تواند اتخاذ نماید؛ اول آنکه خود نیز به گروه کشورهای تولید کننده LNG بپیوندد. رویکرد دوم تلاش برای توسعه خطوط لوله و تمرکز بر بازارهای کشورهای همسایه است و رویکرد سوم، مصرف مازاد گاز تولیدی کشور در داخل، از طریق تزریق آن به میادین نفتی جهت تولید صیانتی و تکمیل زنجیره ارزش در صنعت پتروشیمی و صادرات محصولات پتروشیمی است. رویکرد اول علیرغم تنوع بازارهای فروش و قیمت، به دلیل تحریم های اقتصادی با مشکل مواجه خواهد شد؛ هم چنین صادرات LNG برای فواصل نزدیک به صرفه نخواهد بود. رویکرد دوم به دلیل قراردادهای بلندمدت، امنیت تقاضای بیش تری به همراه دارد؛ ولی برای فواصل دور به صرفه نبوده و حفظ و نگهداری خطوط لوله هزینه بر است. رویکرد سوم در بلندمدت به نفع کشور است چرا که به جای صادرات گاز، محصولات پتروشیمی که ارزش افزوده بالاتری دارند صادر شده و میزان برداشت نفت خام از میادین نفتی در بلندمدت بیش تر می شود؛ ولی مزیت های تجارت از بین می روند. پیشنهاد می شود در برخورد با صنعت LNG ترکیبی از هر سه روش به کار گرفته شود.A review of the global development of the natural gas industry (LNG); Economic-security opportunities and risks for Iran
It is predicted that Liquefied natural gas (LNG) commerce will grow sevenfold the rate of expansion of the pipelines. Iran with huge expanses oil and gas will naturally be affected by developments in this sector. Using a descriptive approach, this paper first depicts the current state of the LNG industry in Iran and globally. Thereafter, by reviewing the current literature on the subject this paper proposes three distinct approaches for Iran to adopt; First, joining the current group of LNG exporting countries. Second, developing pipelines and focussing on neighbouring countries markets. Third, using the surplus production of gas for injection into oil fields for the purpose of preserving production, and completing the value chain in petrochemicals sector for export. With current sanction, the first approach considering the diversity of the market and current prices will likely encounter difficulties. Furthermore, exporting to nearby markets will not be economically justifiable. With long-term agreements, the second approach could secure longer term demands. Yet, it would not be economically justifiable for distant markets. The third aproach, would be in the long-term interest of the country since, in contrast to gas exports, petrochemicals yield higher added value and, furthermore, it would ensure the long-term increase in the production of crude. The drawback for the last approach is the dissipation of current commercial advantages. This paper proposes using a combination of all three approaches for the LNG sector.
تبلیغات
