چکیده

تفسیر قرآن شیخ ابوالفتوح رازی یکی از کهن ترین تفاسیر فارسی شیعی کلام الله مجید است. آشنایی عمیق مؤلف کتاب با زبان های عربی و فارسی توأم با دقت وی در گزینش برابرنهادهای فارسی باعث شده است که این کتاب علاوه بر ارزش های کلامی و روایی، از جایگاه ادبی ویژه ای نیز برخوردار باشد. این اثر از زمان تألیف، بارها نسخه برداری، تصحیح و چاپ شده است. در مقاله حاضر معنای یک واژه از این تفسیر، ذیل آیات 27 تا 31 سوره مبارکه مائده بررسی و درباره آن بحث شده است. برای بررسی دقیق واژه مورد نظر، ابتدا چهار نسخه خطی و چهار نسخه چاپی تفسیر شیخ ابوالفتوح رازی مورد مقابله قرار گرفتند. نتیجه حاصل از بررسی ها نشان دهنده آن بود که لغت صحیح مورد استفاد ه شیخ، واژه فارسی تیه است. روش تحقیق در این پژوهش تطبیقی- تحلیلی بوده و گردآوری داده ها به شیوه جستجوی کتابخانه ای انجام گرفته است.

Study of a word from Abu al-Futuh Razi’s Tafsir, Verses 27 to 31 of Surah Al-Ma'idah: Tabah, Tēh, Botteh, Tir

The commentary of Sheikh Abu al-Futuh Razi is one of the oldest Quranic Shiite interpretations in Persian. The deep acquaintance of the author with Arabic and Persian languages combined with his carefulness in the selection of Persian equivalents has made this book, in addition to his religious value, a special credible literary. It has been copied, corrected, and printed since its creation. This book has been transcripted, edited, and published several times since its written. In this article, the scrutiny of a word in the Abu al-Futuh Razi’s Tafsir, Verses 27 to 31of Surah Al-Ma'idah and will be discussed around it. In order to study the term in this article, four versions of the manuscript and four pr inted versions of Sheikh Abu al-Futuh Razi's commentary were first compared and countered. In the following, the word is researched from other Persian and Arabic sources related to the subject. The result of this study indicates that the correct word used by Sheikh Abu al-Futuh Razi was Tēh in Persian. The method of research is analytical comparative through library documents, internet and interview.

تبلیغات