بررسی مفهوم سروش در متون اوستایی و پهلوی
آرشیو
چکیده
سروش از مهمترین ایزدان دین زردشتی است. این ایزد در سلسله مراتب ایزدان دین زردشتی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده، و از معدود ایزدانی است که نام او در سرودهای گاهانی آمده است. آنچه که در این پژوهش بدان پرداخته می شود، یافتن پرسشی برای این مساله است که ارتباط سروش با ایزدان دیگر زردشتی چیست؟ این ایزد در گاهان و متون دیگر اوستایی و پهلوی چه جایگاهی دارد؟ و خویشکاری او در وقایع مربوط به پس از مرگ انسان چیست؟ سروش در متون اوستایی و پهلوی ایزد اطاعت، فرمانبرداری و انضباط در دین مزدایی است؛ او پیام الهی را می شنود و از آن اطاعت می کند؛ او همواره بیدار است و مردمان را از آسیبهای اهریمن و دیوان محافظت می کند. این ایزد همچنین در انتقال روح انسان به جهان پس از مرگ، با دو ایزد میترا و رشن همکاری می کند. روش این پژوهش کتابخانه ای، و با تکیه بر متون اوستایی و پهلوی است.Investigation of Soroush's Concept in Avestan and Pahlavi Literature
Surūsh (Av. Səraoša), as one of the most venerated deities in Zoroastrian religion, holds a special position in the hierarchy of Zoroastrian deities. Surūsh is one of the few among Zoroastrian deities who are attested in the Gathas. These questions will be addressed in this research: What is the relation Surūsh with other Zoroastrian deities? What is Surūsh's status in Gathas and other Avestan and Pahlavi texts? What is his function in the events of after life? In Avestan and Pahlavi texts, Surūsh is the Deity of obedience and observance in the Mazdean tradition. Surūsh receives and obeys the divine instructions and is ever-vigilant to guard the people against the threats of Ahriman (angra Mainyu). Surūsh would evaluate the works of every person together with two other deities, Mithra and Rashnu, before the soul crosses the Chinvat Bridge. This research is based on the careful study of the Avestan and Pahlavi texts
تبلیغات
