ابهامات قانونی اصل صلاحیت شخصی فعال درحقوق جزای ایران با نگاهی به قوانین و مقررات انگلستان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
اصل صلاحیت شخصی فعال به عنوان یکی از جنبه های صلاحیت فراسرزمینی، در خصوص جرائمی اعمال می شود که توسط تبعه یک کشور در خارج از قلمرو آن کشور، ارتکاب یابد. برپایه این اصل دادگاه های کشور متبوع مجرم تحت شرایطی که در عرصه بین المللی مورد توافق است، صلاحیت رسیدگی خواهند داشت. دراین نوشتار با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و کتابخانه ای، با پرداختن به ابهامات قانونی پیرامون این اصل در حقوق جزای ایران و راهکارهای برون رفت آن با نگاهی به حقوق جزای انگلستان، چنین نتایج حاصل شده است که، حقوق جزای انگلستان ضمن اینکه جرائم موضوع این اصل صرفاً جرائم بسیار مهم از قبیل، قتل، ضرب و جرح عمدی، تعدد زوجات و امثالهم را شامل می گردد، کلیه شرایط مورد توافق بین المللی از جمله شروط عدم رسیدگی قبلی و منع مجازات مضاعف و همچنین مجرمیت متقابل را در قوانین خود پذیرفته است و نظام کیفری انگلستان در خصوص کلیه جرائم مشمول این اصل صلاحیت خود را اعمال می نماید. این امر حاکی از مطابقت بیشتر حقوق جزای انگلستان با موازین بین المللی دارد. ولی در مقابل در حقوق جزای ایران ضمن اینکه کلیه جرائم حتی جرائم سبک مشمول این اصل می باشد، لیکن شرط منع محاکمه و مجازات مجدد را صرفاً در جرائم غیرمنصوص شرعی پذیرفته و شروط مذکور و شرط مجرمیت متقابل را در جرائم مستوجب حدود، قصاص، دیات و تعزیرات منصوص شرعی نپذیرفته است. از راهکارهای برون رفت از چالش های این اصل در حقوق جزای ایران می توان به برقرای توازن و ایجاد تناسب موازین حقوقی با شرایط مورد توافق بین المللی و اتخاذ تدابیری در خصوص دوگانگی جرائم و احتساب محاکمه و مجازات قبلی برای کلیه جرائم با رعایت موازین شرعی اشاره داشت، به نحوی که ضمن جلوگیری از لطمه به حاکمیت کشورها، موجبات تعقیب و مجازات مجرمین نیز فراهم گردد.Legal Ambiguities of the Principle of Active Personal Jurisdiction in Iranian Criminal Law Considering the Laws and Regulations of England
The principle of active personal jurisdiction, as one of the aspects of extraterritorial jurisdiction, applies to crimes committed by a citizen of a country outside the territory of that country. Based on this principle, the courts of the country of the criminal will have jurisdiction under the conditions that are agreed in the international field. In this article, by using the descriptive-analytical and library method, by addressing the legal ambiguities surrounding this principle in Iranian Criminal Law and its solutions by looking at British Criminal Law, it has been obtained that in the British Criminal Law, while the crimes under this principle only include very important crimes such as murder, intentional assault, polygamy, and such examples, all internationally agreed conditions, including the conditions of no prior trial and the prohibition of double punishment, and mutual guilt are accepted and the British Criminal Law applies its jurisdiction to all crimes covered by this principle. Hence, it has greater compliance with international standards. However, in the Iranian Criminal Law, while all crimes, even light crimes, are subject to this principle, the condition of prohibition of retrial and re-punishment is accepted only in non-Sharia crimes, and the aforementioned conditions and the condition of mutual guilt are not accepted in crimes subject to sharia limits, retribution punishment, blood money, and Sharia prescribed punishments. To solve this challenge in the Iranian Criminal Law, it is suggested to establish a balance and create a proportion of legal standards with the internationally agreed conditions and take measures regarding the duality of crimes and the consideration of punishments and previous trials for all crimes in compliance with Sharia standards in such a way that, while preventing damage to the governance of countries, the conditions for prosecution and punishment of criminals are also provided.
تبلیغات
