From Separation to Re-Engagement: The OIC Revised Declaration on Human (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Since the adoption of the Cairo Declaration of Human Rights in Islam (CDHRI) in 1990, there was an ongoing debate between Western and Muslim states regarding the compatibility of its provisions with human rights standards. The adoption of Ten-Year Program of Action in 2005 was a turning point in the OIC human rights agenda. The establishment of the Independent Permanent Human Rights Commission (IPHRC) paved the way for the revision of the CDHRI in 2020 and it was described as a monumental success. This article shall review the in which the OIC has re-engaged to human rights after 30 years of controversies with a descriptive and analytical method. First, we will study the general framework of the revised Declaration and the challenges of the adoption process, and then we will evaluate the changes made in its content by comparing the two declarations. The paper concludes that the revised declaration may bring OIC human rights rhetoric in alignment with UN human rights language, nevertheless, the IPHRC failed to carry out its mandated task in bringing human rights standards in harmony with Islamic teachings and values, especially where it simply copied and pasted the text of international human rights instruments.بارنگری در اعلامیه حقوق بشر در اسلام، از توازی کارکردی تا کارکرد تکمیلی
از اوایل دهه 1980 میلادی، سازمان کنفرانس اسلامی (سازمان) در صدد برآمد تا با تصویب اعلامیه حقوق بشر در اسلام (اعلامیه قاهره)، گفتمان حقوق بشری خاص خود را در توازی با نظام بین المللی حقوق بشر ایجاد کند. با تصویب اعلامیه قاهره در سال 1990، جدال میان دولت های غربی و کشورهای اسلامی بر سر تعارض مفاد آن با معیارهای حقوق بشر آغاز شد. اما در برنامه اقدام 2005 از گفتمان توازی کارکردی دست کشید و زمینه را برای بازنگری در اعلامیه قاهره فراهم کرد و در 28 نوامبر 2020 «اعلامیه حقوق بشر سازمان همکاری اسلامی (اعلامیه جدید)» به تصویب رسید. این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی رویکرد کلی و ویژگی های خاص فرایند بازنگری و تصویب اعلامیه جدید را بررسی می کند و نتیجه می گیرد که از نظر سیاسی، تدوین کنندگان اعلامیه جدید به «دستاوردی شگرف» دست یافته و ادبیات حقوق بشری سازمان را با گفتمان بین المللی حقوق بشر هماهنگ کرده اند. اما صلاحیت و توانایی علمی برای انطباق معیارهای حقوق بشر با تعالیم و ارزش های اسلامی را فاقد بوده و در مواردی با رونویسی از روی اسناد بین المللی حقوق بشر، اعتبار علمی خود را مخدوش ساخته اند.
حقوق بشر ، اعلامیه حقوق بشر در اسلام ، کمیسیون مستقل دایمی حقوق بشر ، سازمان همکاری اسلامی.