استحقاق نجات دهنده به دریافت غرامت ویژه موضوع ماده 14کنوانسیون 1989 نجات دریایی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
همزمان با توسعه حمل و نقل دریایی و افزایش احتمال وقوع سوانح دریایی، همچنین رشد آگاهی های عمومی نسبت به اهمیت محیط زیست دریایی، ضرورت جلوگیری و کاهش آلودگی محیط زیست دریایی بیش از پیش مورد توجه تمامی کشورها، به ویژه کشورهای ساحلی قرار گرفت. در راستای رفع این نیاز و جهت تأمین انگیزه کافی برای نجات دهندگانی که فقط در صورت نجات اموال و کشتی مستحق پاداش بودند، ماده 14 کنوانسیون نجات دریایی 1989 وضع شد. به موجب این ماده نجات دهنده ای که جهت جلوگیری یا کاهش صدمه به محیط زیست تلاش می کند، مستحق دریافت غرامت ویژه معادل هزینه های خود خواهد بود. این ماده اگرچه یک نوآوری مهم در زمان خود بود، طبعاً در شرایط فعلی نیاز به اصلاح دارد؛ به خصوص اینکه تأکید اصلی در این ماده جبران هزینه های نجات دهنده است و عنصر سود در آن لحاظ نشده است. قلمرو صدمه به محیط زیست در کنوانسیون 1989 عمدتاً آب های ساحلی و سرزمینی است، در عمل ممکن است مداخله دولت ساحلی سبب کاهش موفقیت نجات دهنده و در نتیجه محرومیت نجات دهنده از تمام یا بخشی از پاداشی که ممکن بود تحت عنوان ماده 13 کنوانسیون به نجات دهنده تعلق گیرد، شود. بنابراین، دولت ساحلی از اقدامات نجات دهنده سود می برد، بدون آنکه مسئولیتی در قبال کمک به نجات دهنده یا پرداخت به وی در ماده 14 داشته باشد.The Salvor's Right to Receive on Special Compensation Subject to Article 14 of the 1989 Convention on Salvage
With the development of maritime transport and the increasing likelihood of maritime accidents, as well as the growth of public awareness of the importance of the marine environment, the need to prevent and reduce marine environmental pollution has become increasingly important for all countries, especially coastal countries. Article 14 of the 1989 International Convention on Salvage was enacted to meet this need and to provide sufficient incentives for salvor who were entitled to compensation only if property and ships were saved. According to this article, the salvor who tries to prevent or reduce the damage to the environment will be entitled to receive special compensation equal to his expenses. Although this material was an important innovation in its time, naturally, it needs to be reformed in the current situation. It has to be corrected, especially since the main emphasis in this article is on compensating the savings' expenses and the element of profit is not included in it. The scope of the environmental damage in the 1989 Convention is mainly coastal and territorial waters, In practice, coastal state intervention may reduce the success of the rescuer and thus deprive the rescuer of all or part of the reward that might have been awarded to the rescuer under Article 13 of the Convention. Therefore, the coastal state benefits from the rescue efforts, without being responsible for assisting or paying the rescuer in Article 14.
تبلیغات
