واقع گرایی علمی، واقع گرایی ساختاری و برهان فرا-استقراء بدبینانه (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
واقع گرایان علمی با استناد به برهان «معجزه نیست» (NM)، صدق (تقریبی) نظریه های علمی و وجود هستومندهای (مشاهده ناپذیرِ) پیشنهاد شده توسط آن ها را علت موفقیت علوم در پیش بینی و توضیح می دانند. اما ضدواقع گرایان با استناد به برهان «فرا-استقراء بدبینانه» (PMI)، ادعا می کنند نظریه های موفق و در عین حال کاذبِ گذشته نشان می دهند که رابطه ای بین موفقیت یک نظریه در توضیح و پیش بینی، از یک طرف، و صدق آن نظریه، از طرف دیگر، وجود ندارد. یکی از مهم ترین پاسخ های واقع گرایان به PMI، نظریه «واقع گرایی ساختاری»، ارائه شده توسط جان ورال است. هدف این نظریه این است که نشان دهد ساختار صوری-ریاضی نظریه های موفقِ گذشته در نظریه های موفق امروزی حفظ شده اند، و ترم های حاکی از این ساختارها، به هستومند هایی (ساختارهایی) یک سان ارجاع می دهند. در این مقاله، پس از توضیح NM و PMI، با بررسی و نقد نظریه واقع گرایی ساختاری در دو خوانش معرفت شناسانه و هستی شناسانه، نشان خواهیم داد که این نظریه توان رد برهان PMI به شکلی فیصله بخش را ندارد. با این حال، برون شد مقاله این است که چنان چه واقع گرایانِ ساختاری دامنه واقع گرایی خود را به گزاره های وجودیِ نظریه های علمی، یعنی به نوعی واقع گرایی موسوم به "واقع گرایی وجودی" محدود سازند، دیگر برهان PMI علیه آن ها کارساز نخواهد بود.Scientific Realism, Structural Realism, and the Pessimistic Meta-Induction Argument
By appealing to the no-miracle argument (NM), scientific realists claim that the approximate truth of scientific theories and the existence of their postulated entities are the cause of the predictive and explanatory success of science. Antirealists, however, by appealing to the pessimistic meta-induction argument (PMI), claim that a lot of past predictively successful and yet false theories show that there is not any relationship between success of a theory and its truth. One of the most influential responses of realists to PMI is Structural Realism, proposed by John Worral. The aim of this thesis is to show that during theory-shift there has been a continuity at the structural or formal level, and the central terms of successive theories refer to the same entities (structures). In the first part of this paper NM and PMI will be explained. Then, a critical evaluation of structural realism is given in both epistemological and ontological versions. It will be shown that this thesis is unable to rebut PMI conclusively. The conclusion of this paper, however, is that PMI cannot work against structural realists’ thesis if they limit the domain of their claim to existential sentences of scientific theories, to what I call “Existential Realism.”
تبلیغات
