آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۸

چکیده

Cet article examine l'analyse des souvenirs d'enfance, l'autobiographie et la narration à travers Enfance de l'écrivaine française du XXe siècle, Nathalie Sarraute. Parmi ces écrivains, Nathalie Sarraute peut être mentionnée comme une chercheuse des profondeurs inconnues de l'existence humaine appartenant à ce siècle. Elle a consacré toute sa vie littéraire à découvrir les phénomènes intérieurs et cachés médiateurs entre le subconscient humain et l'esprit conscient, les appelant tropismes . Un auteur qui tente d'analyser l'atmosphère complexe et indicible au-delà de ces intrigues et de certains personnages et actualités contractuelles. Dans cet article, nous examinons comment l'auteur âgé regarde avec méfiance vers le passé en faisant résonner une voix narrative apparentée telle que l'amitié téméraire, et nous étudions également les procédures utilisées dans la préparation de cet ouvrage, avec une lecture psychanalytique et en s'appuyant sur des théories Freud, nous examinerons le travail pour accéder aux couches cachées. En utilisant les théories de Philippe Leujeune et Monique Gosslin pour examiner la structure du texte, nous cherchons à montrer pourquoi une autobiographie, qui devrait être essentiellement à une voix, est à deux voix, la fonction de la seconde voix, le rôle de l'imagination dans le difficile processus de récupération des souvenirs et quel est l'explication de l'écriture ? Dans cette recherche, nous essayons d'aborder le nouveau mode de narration dans Enfance de Sarraute, qui a utilisé le dialogue in-texte entre le narrateur et le personnage pour raconter ses souvenirs d'enfance dont le rôle apparaît clairement. Enfin, nous examinerons les deux voix du récit et de la perspective à partir de la théorie de Gérard Genette..

بررسی و تجزیه و تحلیل خاطرات دوران کودکی، شرح حال نویسی و روایت در رمان «کودکی» ناتالی ساروت

در این مقاله، خاطرات کودکی، اتوبیوگرافی و روایت در اثر «کودکی» ناتالی ساروت، نویسنده فرانسوی قرن 20، تجزیه و تحلیل و مطالعه شده است. در میان نویسندگان، از ناتالی ساروت در جایگاه جستجوگر اعماق ناشناخته وجود انسان متعلق به این قرن یاد می شود. وی تمام عمر ادبی خود را در راه کشف پدیده های درونی و پنهانی واسطه بین ضمیر ناخودآگاه و خودآگاه انسان صرف و آنها را «گرایندگی ها» نام گذاری کرده است؛ همچنین نویسنده ای است که تلاش می کند از ورای این دسیسه ها و شخصیت های معین و زمان بندی قراردادی، فضای پیچیده و ناگفتنی را تحلیل کند. در این مقاله بررسی شده است که چگونه نویسنده سالخورده با بی اعتمادی و با طنین اندازکردن صدای روایی همزادی همچون دوستی بی پروا، گذشته را تحلیل می کند؛ همچنین برای مطالعه رویه های استفاده شده در تهیه این اثر، با خوانش تحلیلی روانکاوانه و با تکیه به نظریات فروید ، دسترسی به لایه های پنهانی بررسی شده است. برای بررسی ساختار متن، با استفاده از نظریه های فیلیپ لوژون و مونیک گوسلین، تلاش شده است که نشان داده شود اتوبیوگرافی که باید به طور اصولی یک صدایی باشد، چرا دوصدایی است و کارکرد صدا یا روایت دوم، نقش تخیل در فرآیند دشوار بازیابی خاطرات و همچنین شرح چگونگی شکل گیری نوشتار چیست. در این پژوهش سعی شده است به شیوه نوین، روایت در اثر «کودکی» ساروت بررسی شود که برای بازگویی خاطرات کودکانه اش ازگفتگوی درون متنی بین راوی و شخصیت استفاده کرده است و نقش آنها به وضوح دیده می شود و سرانجام، دو صدای روایی و زاویه دید براساس نظریه ژرار ژنت بررسی خواهد شد.

تبلیغات