سنت قرآن پژوهی سیاسی اجتماعی در ایران معاصر (شیخ هادی نجم آبادی و اسدالله خرقانی) (مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
درجه علمی: علمی-پژوهشی (دانشگاه آزاد)
آرشیو
چکیده
هدف این پژوهش جریان شناسی چگونگی ساختارهای تعاملی فکری سیاسی اجتماعی و بازشناسی مؤلفه های آلترناتیو نظم گفتمانی دین و سیاست در تطور نظام اندیشگی ایران، است. نگارش تاریخی سنت «اسلام نواندیش» صورت بندی نظام دانایی و ارتباطش با دیگر سنت های فکری- سیاسی محور اصلی این پژوهش است. پرسش اصلی این نوشتار بر این مطلب است که رویکرد نواندیش گرای اسلامی در رابطه تعاملی منابع اصیل و مبارزه با انحطاط فکری مسلمانان در جامعه سیاسی چگونه بوده است؟ و این سنت چه تحولاتی در دوره پهلوی اول به خود دیده و در این دوران، چه ارتباطی (تضاد، سایش و گفت وگوهایی) با سایر سنت ها نظیر سنت اسلام فقاهتی، تجربه کرده است؟ روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی است. طرح و پاسخ این پرسش ها مستلزم شناخت و بازفهم تاریخ ایران و تاریخ اندیشه سیاسی ایران جدید است. سنت اسلام نواندیش آوردگاه تلاش و تقلای سه سنت باستانی، اسلامی و غربی است. در این سنت مفاهیم و آموزه های ایرانی -اسلامی که در هاله ای از تقدس آسمانی و ماورایی آرمیده اند با سنت غربی که برداشت زمینی از آنها دارد درهم آمیخته شده و بازخوانی مجددی از اسلام ارائه می شود. این سنت، از سویی حوزه ی سیاسی را از تقدس آسمانی تهی ساخته و حوزه عمومی را متعلق به مردم می داند و از دیگر سوی علم را نه تنها در تنافی و تغایر با دین ندانسته که مقصد آن دو را یکی می انگارد. بر این اساس، این نوشتار به بررسی سنت قرآن پژوهی سیاسی با مطالعه نظریات دو اندیشمند شیخ هادی نجم آبادی و اسدالله خرقانی می پردازد.The Tradition of Quran politico-social Research in Contemporary Iran(Sheikh Hadi Najmabadi and Asadollah Kharaghani)
The purpose of this study is to study the flow of socio-political intellectual interactive structures and to identify the alternative components of the discursive order of religion and politics in the development of Iran's thought system. The historical writing of the tradition of "new-thinking Islam" is the main focus of this research. The main question of this article is about the Islamic neo-thinker's approach in the interactive relationship between original sources and the fight against the intellectual degeneration of Muslims in the political society. And what changes did this tradition see in the first Pahlavi period and what kind of connection (contradiction, friction and dialogues) did it experience with other traditions such as Faqahati Islamic tradition? The research method in this article is descriptive and analytical. Designing and answering these questions requires knowing and re-understanding the history of Iran and the history of the political thought of modern Iran. The tradition of Navandish Islam is the result of efforts and struggles of three ancient traditions, Islamic and Western. In this tradition, Iranian-Islamic concepts and teachings, which rest in an aura of heavenly and otherworldly sanctity, are mixed with the western tradition, which has an earthly perception of them, and a reinterpretation of Islam is presented. This tradition, on the one hand, deprived the political sphere of heavenly sanctity and considered the public sphere to belong to the people, and on the other hand, it did not consider science to be in conflict with religion, but considered the goal of both to be the same. Therefore, this article examines the tradition of political research on the Qur'an by studying the views of two scholars, Sheikh Hadi Najmabadi and Asadullah Kharaghani
تبلیغات
