Etude du déclinisme en littérature contemporaine française (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
Un ensemble de discours déclinistes, publiés depuis le début du XXIe siècle, notamment rédigés par les spécialistes et professeurs de littérature, proclament la dévalorisation, la crise, l'oubli et voire la mort de la littérature et des études littéraires. Pour étudier la nature et les cibles de ce déclin en littérature contemporaine, cet article se propose, d’une part, de présenter ces textes apocalyptiques suivant une approche descriptive, et d’autre part, de les distinguer les uns des autres selon une approche comparative et surtout contrastive, tout en se basant sur les trois catégories de menaces déjà évoquées en 2011 par Dominique Viart. Une conception très retreinte et esthétique, remontant au XIXe siècle et notamment diffusée et défendue par le système éducatif et la théorie littéraire, se trouve à l’origine de toutes ces inquiétudes devant la perte de l’autonomisation de la Littérature dans une société marquée par le capitalisme cognitif. Il est peut-être temps de recourir également à une conception élargie et pragmatique de la littérature, en interaction avec les autres moyens modernes d’expression et en contact avec le monde réel, et de mettre fin à toute hégémonie des approches monologales au profit d’une lecture actualisante avancée par le philosophe suisse Yves Citton.بررسی زوال گرایی در ادبیات معاصر فرانسه
از آغاز سده بیست و یکم به این سو، شاهد پیدایش گفتمان های بی شماری به قلم متخصصان و استادان ادبیات هستیم که از بی اعتباری، بحران، فراموشی و حتی مرگ ادبیات معاصر فرانسه و مطالعات ادبی سخن می گویند. برای بررسی سرشت این زوال گرایی و اهداف آن در ادبیات معاصر، مقاله پیش رو می کوشد تا از یک سو، این گفتمان های زوال گرا را با رویکردی توصیفی با به خواننده خود بشناساند، و از سوی دیگر، با پیروی از رویکردهای مقایسه ای و مقابله ای، این متن ها را بر اساس سه دسته بندی ای که دومینیک ویار در سال 2011 از تهدیدهای وارده به ادبیات داده بود از یکدیگر تمیز دهد. تردیدی نیست که خاستگاه هرگونه نگرانی برای از دست رفتن استقلال ادبیات در دوران سرمایه داری شناختی برداشتی محدود و زیبایی شناختی از آن است، برداشتی که در سده نوزدهم ریشه دارد و نظام آموزشی و نظریه ادبی همواره به پاسداری از آن برمی خیزد. شاید زمان آن فرارسیده که به تعریفی وسیع و برون گرا از ادبیات روی آوریم، تعریفی که به ما امکان می دهد تا ادبیات را در پیوند با دیگر شیوه های مدرن بیان بررسی کرده و آن را با دنیای واقعی مرتبط سازیم. شاید زمان آن فرارسیده که به پیشنهاد ایو سیتون، فیلسوف سوئیسی، به تازه سازی خوانش در ادبیات روی آوریم و به برتری جویی خوانش های سنتیِ تک گویانه پایان دهیم.
تبلیغات
