اللطیف
آرشیو
چکیده
متن
بر روی زمین،مهربانتر و دل رحمتر از مادر بر فرزند،وجود ندارد. از لحظهای که فرزند به داخل رحم او بنطفهای است،دردها و خستگیهای مادر آغاز میگردد واز لحظه به دنیا آمدن تا بزرگ شدن فرزندش،رنج و سختیهایش روز به روز بیشتر میشود. اگر او احساس درد کند،از دردش مادر نیز درد میکشد و اگر خوشحال و شاد بشود،مادر نیز شاد میشود و اگر دیر کند،خواب به چشم مادر نمیاید.
و این مهربانی و لطافت را خدا به لطف و جود و کرم خویش در دل بندگان نهاد. آری! خدا لطیف است و بیش از پدران و مادرهایمان با ما مهربان میباشد؛زیرا اوست که این مهربانی را در دلها قرار داده و با ما به شایستگی و بر اساس مصالحمان رفتار میکند.
از نشانههای لطف و مهربانی او به انسان،این است که رحم مادر را،مکان مناسبی برای رشدکودک،قرار داده و خود او را سرپرستی میکند و همچنین برای انسان همه چیز را به شرح و بسط سوره و قانونی نازل فرموده که طبق آن رفتار کند تا گمراه نشود. به راستی که خداوند،راه سعادت را برای مؤمنان هموار ساخته و با راهنماییهایش آنها را به راه درست رهنمون ساخت و با کوچک و حقیر کردن سختیها در برابر انسان این لطف را در حق بندگان کامل نمود. همچنین آدمی را مورد آمرزش و چشم پوشی همیشگیاش قرار داد و درهای رحمت و مغفرتش را روی بندگان پشیمان و توبهکارش با وجود گناهان بسیارشان گشود. در حدیثی آمده است:»خداوند دستان خود را در شب ها باز کرده تا گناهان شب را ببخشاید و دستان خود را در روز باز کرده تا گناهان روز را ببخشاید«. بنابراین،باران رحمت الهی پیوسته جاری است.
خداوند متعال،لطیفی است که برای بندگان خود خیر میخواهد و اسباب صلاح و رستگاری را برای آنان فراهم مینماید اما بندگان این شدت مهربانی را نمیفهمند:
قرآن در آیه; 14 سوره; مُلک میفرماید:
)الایعلم من خلق و هو اللّطیف الخبیر)(سوره; ملک،آیه; 14)
(ایا نمی داند که چه کسی نظام هستی را آفرید و او لطیف و آگاه است).
پروردگار مهربان بینکه برای کسی حسابی بازکند،نیازهایش را برآورده میسازد:)اللّه لطیفٌ بِعِبادِه یرزق من یشاء و هو القوی العزیز)(سوره; شوری،آیه; 19)؛(خداوند لطیف و مهربان است،به هر که بخواهد روزی می بخشد و او نیرومند و عزیز است).
از معانی نام خداوند(لطیف)این است که او از امور پنهان و ظرایف آنها،آگاه است. لطافت پرودگار به اندازهای است که دیدهها نمیتوانند او را درک کنند،اما در مقابل،قدرت او آشکار است:)لاتدرکه الأبصار و هو یدرک الابصار و هو اللطیف الخبیر)(سوره; انعام،آیه; 103)
از دیگر نمونههای لطف و مهربانی خداوند این است که فرشتگانی را برایمان نازل کرد تا ما را از گرفتاریها و بدیها در امان بدارند،و نیز پیامبرانی بیم دهنده و امید دهنده فرستاد تا ما را از تاریکیها به نور و هدایت راهنمایی کنند. اگر انسان قدر این امور را بداند،از لطف خداوند مطمئن خواهد شد و به میزانعنایت والایی که خداوند به انسان رومی دارد،آگاه خواهد شد:)سواءٌ منکم من اسرّ القول و من جهر به و من هو مستخف بالّیل و ساربٌ بالنهار. له معقّبات من بین یدیه و من خلفه یحفظونه من امر اللّه ان اللّه لا یغیر ما بقومٍ حتی یغیروا ما بأنفسهم و إذا أراد اللّه بقوم سوءاً فلا مردّ له و ما لهم من دونه من والِ)(سوره; رعد،آیههای 10 و 11)؛در پیشگاه خدا آن کسی که پنهان سخن بگوید یا آشکار و آنکه در شب،نهان یا روشنی روز در کار خویش است،همه یکسانند. برای هر چیز پاسبانهایی از پیشرو و پشتسرگماشته که تا به امر خدا از وی نگهبانی کنند،حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد،تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند و هرگاه خدا اراده کند که قومی را به بدی اعمالشان عقاب کند،هیچ راه دفاعی ندارند و هیچ کس جز خدا یارای آنکه بلا بگرداند ندارند.
اگر لطف خداوند شامل تمام بندگان و آفریدههایش میشود،پس مؤمنان چگونهاند؟
آری! لطف او شامل حال مؤمنان است. او با کرَم و جود خود با آنها رفتار کرده،پریشانی را از دلهایشان میزداید و آرامش و اطمینان را در آنها قرار میدهد،اگر مردم پریشان شوند،آنها همواره در آرامش هستند و اگر مردم بهراسند،آنها نمیهراسند. بلکه همواره در آرامش خاطر به سر میبرند و این پاداش دنیوی ایمان آنها به خداوند است.
و این مهربانی و لطافت را خدا به لطف و جود و کرم خویش در دل بندگان نهاد. آری! خدا لطیف است و بیش از پدران و مادرهایمان با ما مهربان میباشد؛زیرا اوست که این مهربانی را در دلها قرار داده و با ما به شایستگی و بر اساس مصالحمان رفتار میکند.
از نشانههای لطف و مهربانی او به انسان،این است که رحم مادر را،مکان مناسبی برای رشدکودک،قرار داده و خود او را سرپرستی میکند و همچنین برای انسان همه چیز را به شرح و بسط سوره و قانونی نازل فرموده که طبق آن رفتار کند تا گمراه نشود. به راستی که خداوند،راه سعادت را برای مؤمنان هموار ساخته و با راهنماییهایش آنها را به راه درست رهنمون ساخت و با کوچک و حقیر کردن سختیها در برابر انسان این لطف را در حق بندگان کامل نمود. همچنین آدمی را مورد آمرزش و چشم پوشی همیشگیاش قرار داد و درهای رحمت و مغفرتش را روی بندگان پشیمان و توبهکارش با وجود گناهان بسیارشان گشود. در حدیثی آمده است:»خداوند دستان خود را در شب ها باز کرده تا گناهان شب را ببخشاید و دستان خود را در روز باز کرده تا گناهان روز را ببخشاید«. بنابراین،باران رحمت الهی پیوسته جاری است.
خداوند متعال،لطیفی است که برای بندگان خود خیر میخواهد و اسباب صلاح و رستگاری را برای آنان فراهم مینماید اما بندگان این شدت مهربانی را نمیفهمند:
قرآن در آیه; 14 سوره; مُلک میفرماید:
)الایعلم من خلق و هو اللّطیف الخبیر)(سوره; ملک،آیه; 14)
(ایا نمی داند که چه کسی نظام هستی را آفرید و او لطیف و آگاه است).
پروردگار مهربان بینکه برای کسی حسابی بازکند،نیازهایش را برآورده میسازد:)اللّه لطیفٌ بِعِبادِه یرزق من یشاء و هو القوی العزیز)(سوره; شوری،آیه; 19)؛(خداوند لطیف و مهربان است،به هر که بخواهد روزی می بخشد و او نیرومند و عزیز است).
از معانی نام خداوند(لطیف)این است که او از امور پنهان و ظرایف آنها،آگاه است. لطافت پرودگار به اندازهای است که دیدهها نمیتوانند او را درک کنند،اما در مقابل،قدرت او آشکار است:)لاتدرکه الأبصار و هو یدرک الابصار و هو اللطیف الخبیر)(سوره; انعام،آیه; 103)
از دیگر نمونههای لطف و مهربانی خداوند این است که فرشتگانی را برایمان نازل کرد تا ما را از گرفتاریها و بدیها در امان بدارند،و نیز پیامبرانی بیم دهنده و امید دهنده فرستاد تا ما را از تاریکیها به نور و هدایت راهنمایی کنند. اگر انسان قدر این امور را بداند،از لطف خداوند مطمئن خواهد شد و به میزانعنایت والایی که خداوند به انسان رومی دارد،آگاه خواهد شد:)سواءٌ منکم من اسرّ القول و من جهر به و من هو مستخف بالّیل و ساربٌ بالنهار. له معقّبات من بین یدیه و من خلفه یحفظونه من امر اللّه ان اللّه لا یغیر ما بقومٍ حتی یغیروا ما بأنفسهم و إذا أراد اللّه بقوم سوءاً فلا مردّ له و ما لهم من دونه من والِ)(سوره; رعد،آیههای 10 و 11)؛در پیشگاه خدا آن کسی که پنهان سخن بگوید یا آشکار و آنکه در شب،نهان یا روشنی روز در کار خویش است،همه یکسانند. برای هر چیز پاسبانهایی از پیشرو و پشتسرگماشته که تا به امر خدا از وی نگهبانی کنند،حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد،تا زمانی که خود آن قوم حالشان را تغییر دهند و هرگاه خدا اراده کند که قومی را به بدی اعمالشان عقاب کند،هیچ راه دفاعی ندارند و هیچ کس جز خدا یارای آنکه بلا بگرداند ندارند.
اگر لطف خداوند شامل تمام بندگان و آفریدههایش میشود،پس مؤمنان چگونهاند؟
آری! لطف او شامل حال مؤمنان است. او با کرَم و جود خود با آنها رفتار کرده،پریشانی را از دلهایشان میزداید و آرامش و اطمینان را در آنها قرار میدهد،اگر مردم پریشان شوند،آنها همواره در آرامش هستند و اگر مردم بهراسند،آنها نمیهراسند. بلکه همواره در آرامش خاطر به سر میبرند و این پاداش دنیوی ایمان آنها به خداوند است.
تبلیغات
