المهیمن

کدام قدرت خارق العادهای این جهان پهناور را با آن همه زوایا و گوشه کنارهای پراکنده و مناظر و موجودات گوناگونش اداره میکند.
ایا هیچ انسانی،با هر اندازه از قدرت وجود دارد که بتواند بر تمام این موجودات چیره و نگهبان شود؟ البته که به غیر از خداوند،هیچ موجود دیگری این توانایی را ندارد و حتی نمیتواند مدعی چنین قدرتی شود.تمام ما به این حقیقت باور داریم که این قدرت،تنها از آن خداست.
معنای نام پرودگار (المهیمن)این است که او بر تمام آفریدهها سلطه دارد و نگهبان و حافظ آنها است،روزیها و سرنوشتها و عمرها،همه در دست اوست و روزی و عمر هیچ کس کم یا زیاد نمیشود،مگر به خواست و فرمان او.سلطه،حاکمیت و ولایت خدوند بر آفریدههایش،برخاسته از قدرت و علم بیمنتها و عظمت صفات کمالش میباشد و این قدرت را هیچ کس جز خداوند ندارد.از دیگر معانی این نام بزرگ آن است که خداوند نگهبان عالم هستی است و تمام هستی در برابر او سر تسلیم فرو آوردهاند،او شاهد و ناظر اعمال و رفتار آفریدگانش میباشد و هیچ زمزمهای نیست و هیچ اندیشهای در ذهن خطور نمیکند،مگر اینکه خدا از آن آگاه است:)یعلم خائنة الأعین و ما تخفی الصّدور)؛خداوند،خیانت چشم هایی را که دزدانه نگاه میکنند،میداند و به کفر و نفاق و گناهی که در سینه پنهان میکنند،آگاه است.(سوره غافر،ایه; 19)
اگر به جهان آفرینش با دقّت بنگریم،خواهیم دید که تمام آفریده ها بنابر امر و فرمان خداوند عمل میکنند.
خورشید از مشرق طلوع میکند، در منطقه ای گرمای بیشتری دارد و در منطقهای کمتر،ماه مسیرها را در شب روشن میکند، ستارگان راهنمای صحرانوردان هستند،کشتیها دریاها را در مینوردند و اعضای بدن انسان (گوش، چشم،قلب،زبان و…)همگی کارهایشان را به اراده و فرمان خداوند متعال انجام میدهند، نه بر مبنای یک تصادف.خداوند متعال میفرماید:
)و ایة لهم الّیل نسلخ منه النّهار فاذاهم مظلمونو الشّمس تجری لمستقرّلها ذلک تقدیر العزیز العلیموالقمر قدّرناه منازل حتّی عاد کالعرجون القدیملا الشّمس ینبغی لها ان تدرک القمر و لا الّیل سابق النّهار و کلّ فی فلک یسبحون)؛و نشانهای دیگر برای آنها شب است که روز را مانند پوست از آن برمیکنیم و به ناگاه آنان در تاریکی فرو میروند.و خورشید به سوی جایگاه ویژه; خود روان است.تقدیر آن عزیز دانا این است.وبرای ماه منزلهایی معین کردهایم تا چون شاخک خشک خوشه خرما برگردد.نه خورشید را سزد که به ماه رسد و نه شب بر روز پیشی میگیرد و هر کدام در مداری شناور است.(سوره یاسین،ایه; 40-37)
از دیگر معانی زیبای نام خداوند (المهیمن) همان است که ابن عباس گفته:یعنی «امانتدار»: )وانزلنا الیک الکتاب بالحقّ مصدّقاً لما بین یدیه من الکتاب و مهیمناً علیه…)؛و ما به حق،این کتاب ( قرآن) را به سوی تو فرستادیم،در حالیکه تصدیق کننده; کتابهای پیشین و حاکم به آنهاست (یا امین آنهاست). (سوره مائده،ایه; 48)
مفهوم این سخن قرآن کریم آن است که قرآن امین و تصدیق کننده; کتابهای آسمانی پیش از خود و در بردارنده; احکام و فرامین آنها میباشد و اگر امروز،تفاوتی در احکام قرآن و کتابهای پیشین دیده میشود،از آن جهت است که آنها را صاحبانشان تحریف کردند و احکامشان را تغییر دادند.قرآن با صداقت و امانتداری درباره; پیامبران و فرستادگان و ملّتهای پیشین و کتابهای آسمانی سخن میگوید و جز به حق نمیگوید.ایا اگر بنده یقین کند که خداوند، شاهد،ناظر و نگهبان آفریدههای خویش است،باز هم گناه میکند؟
ایا شایسته است که بنده; نیازمند و ناتوان،از دستورات صاحب و پروردگار خود سرپیچی کند؟
اگر انسان در نام خداوند(مهیمن) دقّت کند و در معنایش بیندیشد،دیگر از هیچ انسان و شیطانی نمیهراسد؛زیرا خداوند بر تمام آنها چیره و مسلط و فرمانروا است و آنها را در مسیر هدفی که برای آن خلقشان کرده،قرار میدهد.
به همین دلیل نام خداوند(مهیمن) به انسان مؤمن،قدرت،ایمان راستین و شجاعت و جرأت میدهد،به طوریکه از هیچ کس جز پروردگار و آفرینندهاش نمیهراسد.